هن سان منهنجو چاهه هيو ڪو،
صدين جو ويساهه هيو ڪو.
ڪعبي ڏي ڪيئن پير ڪيان ها،
مون لئه ڄڻ الله هيو ڪو.
منهنجو درد نه هن پئي سمجهو،
ماڻهو بي پرواهه هيو ڪو.
دين ڌرم بس هن کي سمجهيم،
ٻي نه ڪهين سان ٺاهه هيو ڪو.
جيون تڙپيو هن لاءِ ڏاڍو،
هن ۾ منهنجو ساهه هيو ڪو.
دل جي چئي تي جهاڳي نڪتس،
سامهون ڄڻ درياهه هيو ڪو.
خواب ٽٽڻ کان ”سڪندر“ پوءِ،
سوچيم گڏ همراهه هيو ڪو.
**