گيت
زهر زندگي آ صنم جو رُٺل آ.
انهي ڏينهن کان ئي مقدر ٽُٽل آ.
مڙي وڃ تون دلڙي لکي ڇا لکان مان،
اڃا رات ڪنهن وٽ وڃي ڇا رهان مان،
ته ڄڻ شعر ڪو ڊائري ۾ کٽل آ.
پيان جام ٿو يا پياريو ويو آ،
صدين کان انهي آس جياريو ويو آ،
اڃا من ۾ هڪ درد شايد ستل آ.
نظر سامهون هو نظر جو کڻي ويو،
ادائن ۾ هڪ دم صفا هو وڻي ويو،
اڃا دل ۾ مانڌاڻ ڪوئي متل آ.
جي ماضي ڏسان ٿو ته روئڻ اچي ٿو،
مگر هو ته ڀلجي نه ”سڪندر“ پڇي ٿو،
اکين مينهن ڪڻيون، ڪا برسات پيل آ.
**