تاريخ، فلسفو ۽ سياست

تاريخ جو مقتل گاهه

”تاريخ جو مقتل گاهه“ ۾ ويجهڙ جي تاريخ جي اهڙن ئي واقعن جا پيرا کنيا ويا آهن جنهن ۾ ناليوارن پرڏيهي صحافين، دانشورن ۽ لکارين سيموئر هرش، رابرٽ فسڪ، ارونڌتي راءِ، چوسڪي، خشونت سنگهه ۽ ٻين جا اهڙا پر مغز ليک شامل آهن، جيڪي توهان کي انساني تاريخ جي هڪ وڏي ڪوس گهر ۾ مختلف طريقن ۽ بهانن سان ٿيندڙ انساني قتلام بابت ٻڌائن ٿا. هو پنهنجي نقطه نظر ۾ بلڪل واضح آهن ته دنيا کي جنگاڻ ۽ قتلام وسيلي نه بر باهمي امن، ڀائيچاري ۽ سلامتي وسيلي ئي بچائي سگهجي ٿو.
Title Cover of book تاريخ جو مقتل گاهه

امن جي چاٻي شام وٽ آهي: رابرٽ فسڪ

”شام جي ماءُ اڃا مئي ڪانهي.“ اِهو اُهو ڀوائتو نياپو هو جيڪو دمشق تنهن ڏينهن دنيا کي ڏنو جڏهن سندس اتحادي، حزب الله ڏکڻ لبنان جي سرحد، جنهن کي گڏيل قومن جي بليو لائين سڏين ٿا، عبور ڪري ٽي اسرائيلي فوجي ماريا، ٻه ڄڻا زنده پڪڙي کڻي ويا. حزب الله اُنهن ٻن اسرائيلي فوجين جي آزادي عيوض اسرائيل جي جيل ۾ قيد لبنانين جي آزاديءَ جي گهر ڪئي آهي. ڪجهه ئي ڪلاڪن ۾ لبنان، جنهن مان شامي فوجين جي واپسيءَ کان پوءِ لبنانين سُک جو ساهه اڃا مس کنيو هو ته سندن جان هاڻ جنگين مان ڇٽي، سو هڪ ڀيرو ٻيهر جنگ جي باهه ۾ پڄري رهيو آهي . اسرائيل بيوس لبناني حڪومت کي حزب الله جي ڪارروائي جو ذميوار ڪوٺيو ڄڻ ته لبناني حڪومت ايترو طاقتور ٿي چُڪي هُئي جو اُها حزب الله تي ضابطو رکي سگهي ۽ شام دنيا کي اهو ئي ٻڌائڻ چاهيو پئي ته لبناني حڪومت ۾ ڪو به حال ڪونهي. توڙي جو لبناني وزير اعظم، فواد سينوريا کي اها خوشفهمي ته هُو لبنان هلائي رهيو آهي پر حقيقت اها ئي آهي ته شامي صدر بشار الاسد ئي لبنان، جنهن مُلڪ ۾ 15 سالن جي گهرو ويڙهه ۾ ڏيڍ لک انسان قتل ٿيا، کي اُٿاري ويهاري سگهي ٿو.
هن جنگ ۾ هڪ ڳالهه جي شام کي صفا پڪ آهي ته اسرئيل جي سمورين ڀڀڪين جي باوجود اسرائيل کي نيٺ حزب الله جي مطالبن آڏو گوڏا کوڙڻا پوندا. اُن کان پوءِ عالمي چار چڱا گڏ ٿيندا ۽ لبناني گاديءَ واري هنڌ تي گڏ ٿيندا ۽ شام کي امن ڪرائڻ لاءِ مدد جي اپيل ڪندا. منهنجي خيال ۾ هن ويڙهه جي رٿا ايئن ئي آهي پر سوال اهو ئي آهي ته ڇا ايئن ٿيندو؟
لبنان اڃا مس مس جنگين کان ساهي پٽي آهي ۽ پنهنجي پيرن تي بيهڻ شروع ڪيو آهي، ۽ اها پاڻ ڀرائپ ئي اسرائيل جي اک ۾ ڪنڊي جيان چڀي ٿي، جڏهن ته حزب الله اسرائيل کي وڌ مان وڌ نقصان رسائڻ جي ڪوششن ۾ آهي ۽ مسئلو اُن ۾ ئي لڪل آهي ته، اسرائيل حزب الله کي قابو ۾ رکڻ لاءِ لبنان ۾ فوجون موڪليندو، جيئن جيئن اسرائيل لبنان ۾ مداخلت وڌائيندو تيئن تيئن اهو وڌيڪ ڌُٻڻ ۾ ڦاسندو ويندو.
حزب الله پاران گڏيل قومن جي مقرر ڪيل سرحد، Blue line کي پار ڪري اسرائيل ۾ داخل ٿيڻ يقيناً غلط قدم هو، جنهن جو جواب اسرائيل لبنان تي هوائي ۽ آرٽلري بمباري ڪرڻ سان ڏئي رهيو آهي. اها به ڳالهه پنهنجي جاءِ تي ته جڏهن اسرائيل مشتعل ٿي لبناني سرحد تي حملو ڪيو ته بيروت ۾ حزب الله جي حامين اُن حملي جي ”خوشي“ ۾ جلوس ڪڍيا ته چڱو ٿيو جو جهيڙو متو! لبنان جون عيسائي جماعتون، شيعا حزب الله جي ڪاررواين تي ناراضگيءَ جو اظهار ڪن ٿيون پر سندن حزب الله تي وس نه ٿو هلي.
لبنان تي اسرائيلي جهاز بمن جو مينهن وسائي رهيا آهن پر سوال اهو ٿو پيدا ٿئي ته ڇا شام به نشاني تي ايندو؟ شايد ايئن ڪرڻ سان جنگ جي باهه سڄي خطي ۾ پکڙجي وڃي. لڳي ايئن ئي ٿو ته اسرائيل کي نيٺ حزب الله سان قيدين جي مٽاسٽا ڪرڻي پوندي. مثال طور جنوري 2004ع تي اسرائيل 436 عرب قيدي آزاد ڪيا ۽ 59 لبنانين جا مڙهه شانائتي آخري رسمن لاءِ موٽائي ڏنا ۽ عيوض ۾ حزب الله ٽن اسرائيلي سپاهين عيوض 1150 لبناني ۽ فلسطيني قيدي آزاد ڪرايا. سو، حزب الله کي به خبر آهي ته اسرائيل کي به ته خبر پوي ته هي بي رحم راند کيڏي ڪيئن ويندي آهي؟ اهم سوال اهو آهي ته، ”قيدين جي تبديلي“ ٿيڻ تائين گهڻا ماڻهو اجل جو شڪار ٿي چُڪا هوندا؟“ ٻي ڳالهه اها به آهي ته اسرائيل هاڻ روايتي قومپرست گوريلا تنظيمن بدران بنياد پرست گوريلا تنظيمن، حزب الله، حماس سان رابطن جي ترديد ڪري ٿو. اُن ڳالهه ۾ وزن ٿي سگهي ٿو پر حزب الله جنهن ريت اسرائيل کي هنڌائتو ڌڪ هڻڻ لاءِ اهڙي وقت جي چونڊ ڪئي آهي جڏهن حماس جمهوري طريقي سان چونڊون کٽڻ کان پوءِ اسرائيل جي اقتصادي ناڪابندي هيٺ آهي ۽ غزه جي زمين تي اسرائيلي ٽينڪون گهمن پيون، سو کڻي هن ڀيري حزب الله اسرائيل تي حملي جي اڳرائي ڪئي هُجي پر همدرديون حزب الله سان رهنديون.
ٻي ڳالهه ته اڳ جڏهن به اهڙو جهيڙو مچندو هو ته تڏهن حافظ الاسد جيئرو هوندو هو جيڪو ڳالهه ٺاهي وٺندو هو، هاڻ سندس گاديءَ تي سندس پُٽ، بشار الاسد ويٺو آهي جيڪو پيءُ جيترو برجستو سياستدان ناهي. هاڻي ڏسون ته اُٺ ڪهڙي پاسي ويهي ٿو؟

(16 جولاءِ 2006)