بيباڪ ڪهاڻيڪاره
“توهان ٻروچن کان.” هن ڳالهه کي سمجهي چيو: “منھنجو وَرُ مون لاءِ ڇپر ڇانو آهي، مان هن جي سهڻي سلوڪ جي ڪري ئي ليکڪا ٿي آهيان، توهان هجو هان ته هن سان ملي خوش ٿيو ها. وري ڪنھن ٻئي دفعي ملاقات ڪبي.” هن چيو: “توهان اسان جي قلم قبيلي جا آهيو، توهان کي ڊڄڻ جي ڪا ضرورت ناهي.” ائين ڪجهه ملاقاتن ۾ ڄاڻ پئي ته هيءَ سنڌياڻي تحريڪ جي اڳواڻ، شاعره ۽ بيباڪ ڪهاڻيڪاره آهي. هوءَ خوش مزاج ۽ پاڻ تي ڀروسو رکندڙ شخصيت آهي، جيڪا هن جي چواڻي ته سندس وَر جي اعتماد سبب بڻي آهي.
هن مون ڏانھن ٻه ڪهاڻيون تنقيدي حوالي سان موڪليون آهن جن کي پڙهي اندازو ٿيو ته واقعي اها لکڻي جي سگهه پنھنجي گهر وارن جي سھڻي سلوڪ ۽ ترقي پسند رويي هئڻ جي ڪري ئي ايندي آهي. هن جون ڪهاڻيون عصمت چغتائي، ڪرشن چندر ۽ نور الهديٰ شاھ جي ڪهاڻين جهڙيون بي باڪ، سگهاريون، دل ۾ چڀي ويندڙ ۽ اندر اڌ ڪندڙ آهن. جيڪي روايتي ماڻهن لاءِ ناهن پر سماج سان ٽڪر کائيندڙ برجستن لاءِ آهن. هن جي “سائيڪل وارو” ڪهاڻي معاشري جي انھن ماڻهن کي ننگو ڪري ٿي جيڪي ظاهري طور پوتر ۽ اندر ۾ شيطانيت جا سڀئي اَوَڳُڻ سانڍي رکندا آهن، جن جا اڪيلائين ۾ روپ پڌرا ٿيندا آهن.
سندس ٻي ڪهاڻي “کنوڻين جو ميلاپ” پڙهندڙن کي ڌوڏي وجهي ٿي، جنھن ۾ پڻ ماڻهن جا مڪروهه چهرا لڪيل آهن. ياسمين جي ڪهاڻين جو اظهار هن معاشري تي هڪ ڀرپور طنز آهي، جيڪا ڪهاڻيڪار جي بي باڪي جو ثبوت به آهي ته هن جي سگهاري ڪلا ئيمڪس جو به، جنھن مان ڪهاڻيڪار جي فن جي ڄاڻ پئي ٿي. دعا آهي ته هي پنھنجي لاڀائتي شعور سان ساري عمر سلهاڙي رهي.
[b] ڊاڪٽر عابد مظهر[/b]