سماجي اڻ برابريءَ خلاف جنگ جوٽيندڙ
شيخ اياز جي مٿين سٽن جي روشنيءَ ۾، جيڪڏهن ڏسجي ته سنڌ جي قومي شعور تي جيڪي عورتون اثر انداز ٿين ٿيون انھن ۾ ياسمين چانڊيو جو بيباڪ ڪردار به شامل آهي، سندس تخليق شاعري هجي يا ڪهاڻي پڙهندڙ جي ذهن ۾ ٻرندڙ ڏيئي ۾ تيل جو ڪم ڪري ٿي پوءِ اها شعوري لاٽ سدا سوجھرو ڪري واٽ ڏيکاري ٿي.
ياسمين چانڊيو مهارت ۽ بيباڪيءَ سان جن موضوعن تي پنھنجي مطالعي مشاهدي جي رنگن سان معاشري جي ڪڌين ريتن رسمن کي پڌروڪيو آهي، انھن ۾ ناڪام محبتون، جهالت سبب سامھون ايندڙ ريتون رسمون، اڻ برابري واريون شاديون، مردن جون ارڏايون، بي پرواهيون، محبت ۽ مذهب ۾ هٿ ٺوڪيون ڳالھيون ۽ انھن جي صحيح هجڻ تي نهن چوٽيءَ جو زور ڏيڻ. ياسمين چانڊيو اهڙن ئي موضوعن تي انتهائي مهارت ۽ سنجيدگيءَ سان لکيو آهي. سندس ڪهاڻين ۾ معاشري جي ڪوڙين ۽ هضم نه ٿيندڙ حقيقتن کي ڪردارنگاري ۽ منظرنگاري وسيلي سهڻي سيبتي نموني اڀاريو آهي، جو پڙهندڙ پاڻ کي منظر جو هڪ حصو محسوس ڪري ٿو اڳتي ڇا ٿو ٿئي وارو تجسس کيس ڪهاڻي پڙهڻ تي مجبور ڪري ٿو. ياسمين چانڊيو پنھنجي ڪهاڻين وسيلي عورت جي محسوسات ۽ احساسن کي انتهائي ڀرپور ۽ خوبصورت نموني چٽيو آهي. سندس ڪهاڻين ۾ اهڙا موضوع به ملن ٿا جن تي اڳم لکيو ئي ڪين ويو آهي يا لکيو ويو آهي ته بيباڪي سان نه لکيو ويو آهي، اسان چئي سگهون ٿا ته ياسمين چانڊيو جون ڪهاڻيون به سماجي حقيقت نگاري ۽ ترقي پسند حقيقت نگاريءَ جي دائري ۾ اچي وڃن ٿيون سندس ڪهاڻين جو اسلوب پاڻ ڏانھن ڌيان ڇڪائي سماجي مامرن ڏانھن متوجهه ڪري ٿو. جيڪا هڪ تخليقڪار جي ڪاميابي آهي. ياسمين چانڊيو جي قلم جي اها مهارت چئبي جو پڙهندڙ جي نفسيات کي سامهون رکي لکڻ جو ڏانءُ رکي ٿي. انھيء جو خوبصورت مثال سندس لکيل ڪهاڻيون آهن. جن ۾ “نياڻي”، “ڀانڊارو”، “سائيڪل وارو”، “ڳولا” جن جا موضوع ڇرڪائيندڙ ۽ جاندار آهن، جيڪي پڙهندڙ کي آخر تائين پنھنجي گرفت ۾ رکڻ جي سگهه رکن ٿا. ياسمين چانڊيو جون ٻيون به انيڪ ڪهاڻيون آهن جيڪي سنڌي سماج جي مختلف پهلوئن جي عڪاسي ڪن ٿيون اميد آهي ته پاڻ ائين ئي سنڌ جي سماجي مسئلن تي قلم کڻي ڪهاڻيءَ جي فن کي اڳتي وڌايئنديون رهنديون.
[b]فرزانه شاهين[/b]