قومي ڪارڪن کان ڪهاڻيڪاره جو سفر
مون محسوس ڪيو آهي ته ياسمين پنهنجي ڪرت سان جنون جي حد تائين لڳاءُ رکي ٿي،ڪنهن به ڪم ڪرڻ جو پهه ڪري ته پوءِ ان کي مڪمل ڪري ئي ساهه پٽي ٿي. هوءَ ڪراچي جهڙي اجگر شهر ۾ رهي ٿي، سرڪاري نوڪري سان گڏوگڏ روزاني ڊرائيور بڻجي پنهنجن ٻارڙن کي اسڪول ڇڏي ۽ وٺي اچي ٿي. گهر سنڀالي ٿي، عورتن جي جاڳرتا لاءِ سنڌياڻي تحريڪ ۾ سرگرم ڪردار، ۽ پوءِ شاعري ۽ ڪهاڻيون لکي ٿي. سماجي، ادبي، سياسي سرگرمين ۾ وقت ڏئي ٿي، اهو سڀ ڪجهه ڪيڏو نه ڏکيو ڪم آهي، شابس هجيس، اهي سڀ ڪم ڏکيائين باوجود ڪرڻ واقعي جس لائق آهي.
ياسمين جي ڪهاڻين ۾ معاشرتي براين جي نشاندهي ڪيل آهي، سندس ڪهاڻي “سائيڪل وارو” عورت جي بهادري ۽ بردباري کي مثال ڪري پيش ڪيو ويو آهي ۽ جنسي حراسان ڪرڻ تي سروٽو هڻي اهو ثابت ڪرڻ ته سنڌي عورت سماجي برائي جو بهادري سان مقابلو ڪري ٿي. ٻي طرف وري هوءَ ڪهاڻي “کنوڻين جا ميلاپ” ۾ نوجوان ڇوڪرن ۽ ڇوڪرين جي عشق واري ناسمجهي ۽ بي وقوفي کي سهڻي نموني سمجهائي ٿي. ناسمجهي بغير سوچڻ سمجهڻ پنهنجي مٽن مائٽن جي اجازت کانسواِءِ ڪيل جذباتي محبت جو خطرناڪ انجام، پوءِ رشتا لڪائڻ ۽ سندس اڻڄاڻائي ۾ ڪيل غلطي خطرناڪ انجام ڪيڏو نه عذاب ڏيندڙ آهي. ياسمين سماجي برائي کي سبق آميز سمجهاڻي سان پنهنجي ڪهاڻيءَ ۾ پيش ڪيو آهي، سندس لکڻين ۾ سبق به آهي ته شعور جي پختگي جي جهلڪ به آهي. ياسمين جي ڪهاڻين مان اندازو ٿيو ته هوَء سياسي ڪارڪن سان گڏ هڪ بهترين ڪهاڻيڪاره به آهي سندس گهڻ طرفي پهلو ئي هن جي ڪاميابيءَ جي نشاني آهن. هوَء بهترين ڌيءَ، ڀيڻ، ماءُ، زال، سلڇڻي قومي ڪارڪن سان گڏ باصلاحيت باشعور، پڙهيل لکيل ترقي پسند اديب، شاعره ۽ ڪهاڻيڪار آهي. دعا آهي سدائين خوش رهي ۽ ڪاميابي جون منزلون ماڻي.
مير عباس ٽالپر