ڇا نالي سان بخت بدلجيو وڃي
ڇوڪريءَ جو نالو پروين هوندو پر شاديءَ کان پوءِ ان جو نالو ان ڪري بدلايو ويندو آهي جو سَسُ جو يا ان ئي گهر ۾ گڏ رهندڙ ڏيرياڻي يا پڦيءَ، نڻان جو نالو پڻ پروين آهي.
ڪنھن جو ڳوٺ ۾ پڙهڻ وقت نالو الھڏنو هوندو پر تعليم پوري ڪري ڪا وڏي نوڪري يا شھر ۾ رهڻ تي اهو الھڏني مان دانيال، ارسلان، فريال يا ڪنھن ٻئي فئشني نالي وارو ٿي پوندو آهي. يا ڪيترا ماڻهو ان ڪري به نالو ڦيرائيندا آهن جو ڪا بيماري يا مصيبت هنن جي پٺ نه ڇڏيندي آهي. پوءِ ڪنھن فقير، بزرگ، عالم جي صلاح سان پنھنجو پھريون نالو بدلائي ٻيو رکندا آهن.
اهو سلسلو هتي جپان ۾ اسان کان به گهڻو عام آهي. ڪو زمانو هو جو هتي نالو مٽائڻ هڪ رواج وانگر هو. ڪا به وڏي ڳالهه ٿيڻ تي نالو مٽايو ويندو هو، پر هينئر به ڪيترن موقعن، مھلن تي نالا بدلايا وڃن ٿا_ خاص ڪري گهر کان رسڻ، ٻئي ڪنھن جو پُٽيلو ٿيڻ، موت جھڙي حادثي مان جان ڇٽڻ تي، وغيره وغيره.
ڪو همراهه توهان سان ملڻ لاءِ ڪارڊ موڪلي ٿو، جنھن تي نالو ’مسٽر تڪاشي‘ لکيو پيو آهي، جنھن کي نه توهان سڃاڻو ۽ نه ان جو اوهان نالو ٻڌو آهي، پر ڪمري ۾ اندر گهڙڻ تي خبر پوندي ته هو ته توهان جو گهاٽو يار ’مسٽر هياشي‘ پيو اچي.
جپان ۾ جڏهن به اچڻ ٿيندو آهي ته نين مشينن بابت ڄاڻ وٺڻ لاءِ هڪ پراڻي ٽيچر مسٽر سوزوڪيءَ وٽ ضرور ويندو آهيان. هن دفعي مسٽر سوزوڪيءَ جي آفيس ٻاهران مسٽر مشوهاشيءَ جي نالي جو بورڊ پڙهي ڏاڍو افسوس ٿيو ته مسٽر سوزوڪيءَ جي بدلي ٿي وئي آهي. نئين ائڊريس پڇڻ لاءِ اندر متسوهاشيءَ وٽ لنگهي ويس. جا کڻي ڏسان ته هي ته ساڳيو اسان وارو مسٽر سوزوڪي ويٺو آهي _جيڪو پاڻ ته ڪيڏانھن بدلي ٿي ويو ناهي، البت هن پنھنجي نالي جي بدلي ڪري ڇڏي آهي.
نه فقط ماڻهن جا پر هتي جپان ۾ جاين ۽ شھرن جا نالا پڻ بدلائيندا رهن ٿا. جيئن ٽوڪيو شھر جو پھريون نالو ايڊو Edo هو. جپانين جو اهو خيال آهي ته نالي بدلائڻ سان شھر، جاءِ، جبل، اسڪول وغيره جو بخت بدلجيو وڃي. هونءَ به جپان جھڙي ملڪ ۾ ٻيو ڪو بک مري سگهي ٿو پر ڪو جوڳي، جوتشي، هٿ ڏسڻ وارو هرگز نه. ڳوٺ ته ڳوٺ وڏن شھرن جي بازارين جي چوڪن تي به هٿ ڏسڻ وارا جوتشي ۽ فال ڪڍڻ وارا ويٺل نظر ايندا ۽ سندن نوي سيڪڙو شڪار متين موڙهيل ۽ ڳڻتيون کاڌل نوجوان عورتون ۽ ڪاليجن يونيورسٽين جون ڇوڪريون هونديون آهن.