ديس واسين جي آس آ دريا،
ڪين پوءِ به راس آ دريا.
هي ته ٻيڙي ئي فقط ڄاڻي ٿي،
ٻن ڪنارن جي پياس آ دريا.
پُور ناهي رهيو پتڻ تي جو،
ناوَ بِن اڄ اداس آ دريا.
جنهن جي ڇولين ۾ چنڊ ڇُلندو هو،
سو ئي اڄ ڪلهه اُماس آ دريا.
ڪَپ دلي جيان سُڪل ٺڪر جهڙا،
ڄڻ ته خالي گلاس آ دريا.
جنهن جي دهشت سان هانوَ ڏڪندا ها،
اڄ اهوئي حساس آ دريا.
منهنجي ڌرتيءَ جي جسم تي سائو،
ليڙون ليڙون لباس آ دريا.
سوز جو آ سُڳنڌ ساحل تي،
ٺوٺ واريءَ جو واس آ دريا.