سنڌ! تنهنجي چاهه تان صدقي وڃان.
مان سنڌو درياهه تان صدقي وڃان.
مان مرڻ چاهيان نٿو تاريخ ۾،
مان تڏهن ٿو شاهه تان صدقي وڃان.
سنڌ! تنهنجو نانءُ مُون تي ڇانورو،
مان تنهنجي وڻراهه تان صدقي وڃان.
سوچ تنهنجي ٿي ٻَري لاٽون ڪري،
تو ڏني ساڃاهه تان صدقي وڃان.
پير ”سائين“ جا پيا جنهن پيچري،
مان انهيءَ هر راهه تان صدقي وڃان.
تو ڏنو ايمان آزاديءَ سندو،
وطن جي ويساهه تان صدقي وڃان.