پنن جي اکين ۾ به پاڻي ڇڏي ويا،
پکي وڻ تي پنهنجي ڪهاڻي ڇڏي ويا.
اڃا سِڪ ۾ ڇڪ ساڳي رکن ٿا،
اُهي جيڪي ڌرتي اَباڻي ڇڏي ويا.
شاعري
سنڌو ديسُ مهَانُ
هي ڪتاب ”سنڌو ديسُ مهانُ“ سنڌ جي خوبصورت شاعر بخشل باغيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
- 4.5/5.0
- 3181
- 1063
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- بخشل باغي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ترتيب
- حق ۽ واسطا
- ارپنا
- سنڌو ديسُ مَهانَ
- سنڌ سلامت پاران :
- اداري پاران
- ٻاجهاري ٻوليءَ ۾ ڪيل شاعري
- سنڌ جي قومي ادب جو ستارو
- عشق جو آواز ــ باغي شاعر
- وٺي هر،هر جنم وربو
- غزل
- سال نئون يا ڪي پُراڻو، ديس سارو دربدر،
- پتڻ تي پُور هوندو هو.
- تنهنجي دردن جو اي ديس! دارون ڪري.
- تڏهن به بائيبل پڙهي رهيو آ،
- زمانن کان آهن ڳچيءَ ڳٽ ساڳيا،
- ديس واسين جي آس آ دريا،
- سوئي امر آ جنهن جو هِت ڀاڳ مٽي آ،
- ديس جي دار سان، دلبري ٿي پوي،
- ديس! تنهنجي دلبري جيئي سدا.
- سنڌ! تنهنجي چاهه تان صدقي وڃان.
- اڄوڪي ڏينهن کي تنهنجي جنم ڪيو آ امر.
- حال ۾ منصور جو گونجي پيو،
- ويجهو دل جي آءُ! ڏيکاريان مان توکي،
- لاٽ ڏيئي جي بڻجي ڏِسُ،
- ٿي ويو آ جلا وطن احساس،
- نِڪتو ڪوبه نه خاص نتيجو،
- شل مٽيءَ مهڪار تان واريون وڃان،
- پنن جي اکين ۾ به پاڻي ڇڏي ويا،
- ڏنئي انقلابن جي ساڃاهه جن کي،
- وَنجهه هئا ٻانهون، سنڌوءَ سان ڀاڪرين،
- منهنجي ڌرتيءَ جو خيال رکجو پيا،
- سي مري ڀي امر ٿي ويا تاريخ ۾،
- لهر ٿي چانڊاڻ کي سُڏڪي چوي،
- هوا ۾ شور آهي، پوءِ به تون خاموش ڇو آهين؟
- تنهنجي ئي عشق جي من ڏيندو اَذان رهندو،
- نه ڪو به هڪڙو فرد آ
- اڄ وري تاريخ کي دُهرائبو،
- ديس جي هر ڪا گهٽي ڳولي پئي
- ٿيا پَٽَ پڌرا، لڳو چاندنيءَ ۾،
- اڙي وقت! توسان شڪايت گهڻي آ.
- اِن آس سان ڪنڌيءَِ تي ، ٻيڙي جَهلي کڙو آ،
- مُحبتون ئي مُحبتون اي ديس! پوکيون پاڻ هُون،
- سڄي سنڌ نوحو بڻي آب جو،
- سنڌ! توسان عشق منهنجو، ٿي ويو ويتر اُتم،
- ڪو به ڌرتيءَ جو ناهي مسيحا رهيو،
- هڪڙي لڪير سارا، مُحبت جارنگ ريٽيا،
- جهول هيرن جا ڀري ديس! جنهن ڏنا توکي،
- وڏا حالات جا مانگر، وڏي دَڙ، وقت، دريا ۾،
- مِٽي راس ڌرتيءَ جي ٿي ڪين تن،
- هَلونيڻ اُوندهه ۾ ٻاري ڏيئا سڀ،
- تڏهن ئي تون آڪاش بڻجي سگهين ٿو،
- ذهن جو سامان ٺاهي ٺيڪ ڪر،
- وايون
- ڪيڏي اُنداهي،
- وڻ، وڻ واويلا،
- پنهنجي ڌرتيءَ تي اڃا،
- واري ئي واري
- پکي پرديسي
- هاءِ! هي برِ صغير،
- بيت
- ڪانئر جو ڪردار
- اميدن جي جوت
- پاڻيءَ جي ياد ۾
- موهن جي دڙي جي صدا
- گانڌيءَ کي ڀيٽا
- نظم
- ملي ويو پاڇي سان پاڇو
- دربدر ٿي ويل ديس جي ڪهاڻي
- ڳوٺ
- سچ
- سنڌ ۽ ويلنٽائن
- اَمن جي نالي
- ستاويهين ڊسمبر!
- ٿــــــــر
- مُفلسيءَجوگيت
- مِٽيءَ جو قرض
- اُٿو سنڌيو!
- او آزاديءَ جا متوالا
- سنڌوءَ جو پاڻي
- ليکڪ جا ڇپيل ڪتاب
- سِپَ پبليڪيشن جا ڇپايل ڪتاب
پکي وڻ تي پنهنجي ڪهاڻي ڇڏي ويا.
اڃا سِڪ ۾ ڇڪ ساڳي رکن ٿا،
اُهي جيڪي ڌرتي اَباڻي ڇڏي ويا.