گانڌيءَ کي ڀيٽا
امن سندي پرچار، چرخو چوريندي ڪَيئين.
•
”گانڌي“ گوتم جو وري، روپ وٺي آيو،
بڻجي سرمايو، پاڻ ويو تاريخ جو.
•
اَهسنا جي آبرو، ميان! رکيئي خوبُ،
پنهنجي فطرت ۾ رهيئن، سدائين مجذوبُ،
بڻجي وئين محبوبُ، گانڌي! هر هڪ گيان جو.
•
اَهنسا جي بانسري، گانڌيءَ وَڄائي،
آزادي آئي، اُڏري ڪبوتر جيان.
•
تو وٽ مذهب کان مٿي، انسانيت لئه مانُ،
پوءِ به ڪئي انسانُ، توتي باهيندا رهيا.
•
هڪڙي ڏُٻري ڏِيل، هَنسا کي هيڻو ڪيو،
اَهنسا جي روح سان، ٻاري جنهن قنديل،
سوئي ابابيل، گوليءَ جو نيشان ٿيو.
•
ڪانئر جي گولي، اَهنسا جي ڪُک ۾،
ڦُٽي اُنهيءَ شبد مان، امن جي ٻولي،
ڌرتيءَ جي جهولي، گل گلابي ٿي وئي.
•
چرخي کي چوري ميان! آنند ئي سُجاڳي،
جندڙي تو واڳي، آزاديءَ جي عشق سان.
•
اَهنسا جي لاٽ سان، جاڳائي جنهن جاڳ،
وساڻيل هر روح ۾، ڀڙڪايائين آڳ،
ڀليرا ٿيا ڀاڳ، ساري ئي سنسار جا.
•
اوڙهي الفي امن جي، نڪتو اڪيلو،
مچي ويو ميلو، اَهنسا جي مچ تي،
•
هَنسا جي بنواس ۾، اَهنسا جي ڪونج،
اڄ ڀي اُن جي گونج، گونجي ٿي تاريخ ۾.
•
صدائون سائل، ڏيندو هُيو ڏيهه کي،
ڌرتيءَ تي انياءُ جا، اوهيڙا ڇانيل،
او گولي! گهايل، ڪيئن ڪيئي تاريخ کي؟
•
”جليان وارو باغ“ ريٽو ٿي ويو رت سان،
ڪير ڌوئيندو داغ، اَنياءُ جو اتهاس تان.
•
”هاءِ رام“ چئي، وڻجارو هليو ويو،
گولي ڇرڪي وئي، چيخ ٻُڌي تاريخ جي.
•
اَهنسا جو گيت، گونجي ويو سنسار ۾،
ڪتيندي تو جوڙيو، سنساري سنگيت،
او امن جا ميت! ڪيئي اوچو ماڻهپو.
•
تون ته سمورا فرق هُئين، آيو مٽائڻ،
چاهيئي پرچائڻ، اَهنسا سان امن کي.
•