اُٿو سنڌيو!
وطن لئه ويڙهه آ، پنهنجي عبادت.
هي خاڪي وردين وارا، سنڌين جا قاتل سارا،
جِن رت ۾ لال ڪيا هن، ڌرتي جا دولهه، دارا،
ڇڏي ويڇا، سڀئي گڏجو ”سيد“ جي آهدايت
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
هي پنهنجي درد ــ ڪهاڻي، سنڌو ۾ ناهي پاڻي،
تو، بند يزيدَ! ڪيو آ، سنڌڙيءَ جو داڻو، پاڻي،
نه چُپ رهبو وڙهي مَربو، ڪَندي توسان بغاوت،
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
هي اجرڪ، ٽوپي پائي، جهومَڪ ۽ نٿ سَجائي،
سڀ مارو جُهومي نچندا، ”سيد“ جو سَڏُ ورنائي،
فقط هڪ ئي، اَمن! تنهنجي، رڳو رهندي جماعت،
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
هي بُک، ڏُڪر ۽ غُربت، تولئه پرڪا به نه حيرت،
تون انڌو راڄ ٿو ٺاهين، ان راڄ کان آهي نفرت،
ڪري ٽُڪرا، تُنهنجي ڪُوڙا، ڇڏينداسين رياست،
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
هت ”سنڌو ديس“ اَڏائي، ۽ ڊيم سڀئي ڊهرائي،
توکان وٺبي آزادي، هي لال جهنڊو لهرائي،
توتي تاڻي، ڪبي هاڻي ڪهاڙيءَ سان حفاظت،
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
هي سامي، شيخ، ڀٽائي، سچل، مخدوم، سنائي،
هوشو، هيمون ۽ دولهه، ”باغيءَ“ کي پڪ ڏياري،
ڏکي ٿيندي نه هي سنڌڙي، چيو آ شاهه عنايت.
وطن لئه ويڙهه آ پنهنجي عبادت.
•