گيت
آءُ اسان جي ويڙهي.
پنهنجو ساٿ سهيڙي - ساجن!
آءُ اسان جي ويڙهي.
تون جي ايندين منظر مهڪي پوندا ساجن!
ســـوچــن ڦولـيــــا،
نـيــڻــن ڳــولــيــــا،
هر منظر ۾ عڪس اوهان جا ئي مون پاتا -
منـهنـجـا ڍوليـا!
دل جا سرگم ڇيڙي،
آءُ اسان جي ويڙهي.
تون جي ايندين بادل برسي پوندا ساجن!
تون ته سدائين،
دل ۾ آهـــيـــــــن،
هيڪر آءُ ته توکي ان ۾ پاڻُ پَسايان -
منهنجا سائين!
پنهنجو هانءُ اُڊيڙي،
آءُ اسان جي ويڙهي.
تون جي ايندين سانگ سجايا ٿيندا ساجن!
وار وڇـــــــاڻـــــــــــا،
نـــيـــــڻ نــمــاڻــــــا،
ٻانهُنِ جا هي هار ڳچيءَ ۾ توکي پايان -
منـهنـجـا راڻـا!
پنهنجو پيار پکيڙي،
آءُ اسـان جـي ويـڙهي.
تون جي ايندين سپنا ساڀيان ٿيندا ساجن!
اک جـــــــــا آرا،
جـــذبــــــــا ســــــارا،
تو ڏي پـل ۾ پنڇي بڻجي اُڏري ايندا -
منـهنـجـا پيـارا!
پنهنجا کنڀ کنڊيڙي،
آءُ اسـان جـي ويـڙهــي.
تون جي ايندين جوڀن جرڪي پوندو ساجن!
ڦــــوهه جــــوانـــــي،
آ مــســـتـــــانــــــي،
ڇو نه ڏيان مان پوپٽ جهڙا ڪومل جذبا -
منـهنـجـا جاني!
سي سڀ توکي ميڙي،
آءُ اســان جــي ويــڙهـي.
***
گيت
ڪهڙا ڏيان مان پارَ،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
ٽهڪن ۾ سنگيتَ،
چپن تي مٺڙا مٺڙا گيت،
اکين ۾ آر،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
ساهن ۾ سرهاڻ،
بدن آ ڄڻ خوشبوءَ جي کاڻ،
۽ ٻانهون هار،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
چَپّ رَسيل ڄڻ ڊاک،
جواني ڄڻ ته ڦٽي ٿي باک،
۽ ڇلڙا وار،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
چهرو اُجرو ڏينهن،
سڪائي وار وسي ٿو مينهن،
ڪري وسڪار،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
نيڻن ۾ ڪي منڊَ،
کِلڻ ۾ خوشبوءَ جا سرکنڊ،
اکيون هُٻڪار،
پرينءَ جا -
ڪهــڙا ڏيــان مان پـــار.
***
گيت
مون کي تنهنجي تات، گوري!
مون کي تنهنجي تات.
عڪس نيڻن ۾ رَچي ٿو،
جو اندر تائين اچي ٿو،
چَندُ يادن کي پيو ويتر وڌائي،
مَـچُ ڪــو مــن ۾ مــچــي ٿـــو،
چوڏهينءَ جي رات، گوري!
مون کي تنهنجي تات.
آڳَ، خوابن کان کٽي آ،
راتِ مون جاڳي ڪَٽي آ،
ننڊ ۾ هي سِرشٽي ساري سُتل هئي،
اک پـکــيـــن هــاڻـــي پــٽـــي آ،
۽ لنون ٿا لات، گوري!
مون کي تنهنجي تات.
تارا، ڪَڪرن ۾ ٻُڏن ٿا،
خيال ٿي پنڇي اُڏن ٿا،
چؤطرف گجگوڙ ۽ طوفان آهي،
هــانءَ ٽـــاريــن جـــان لُــــڏن ٿـــا،
ڪيتري برسات، گوري!
مون کي تنهنجي تات.
لفظَ، شعرن ۾ لَپيٽـي،
ساهه ۾ تن کي سَميٽـي،
مان سموري حُسن کي هڪ هنڌ ميڙي،
سونهن تنهنجيءَ ساڻ ڀيٽي،
ٿو ڏيان هي ڏات، گوري!
مون کي تنهنجي تات.
***