وائي
سپنا تڙپن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
مون ڏي ايندينءَ نيٺ تون،
رستا مهڪن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
تنهنجيءَ سڪّ اڪير ۾،
ڳوڙها ڦٿڪن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
ڪنهن ته انوکيءَ ياد جا،
ليئا مرڪن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
اُڀ جي نيريءَ ڍنڍ ۾،
تارا تڙڳن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
اوسيئڙي ۽ آس جا،
ڏيئا ٽمڪن ٿا،
منهنجي اکڙين ۾اڃا.
***
وائي
مينهن وُٺي کان بعد ۾،
رستن چارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
هوءَ جو ڇوڙي وار ٿي،
ڪڪرن ڪارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
مون سان گڏ هن کي ڏسي،
ڇو اغيارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
تو گج ۾ ڪاوا پَسي،
اُڀ تي تارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
هاريءَ جو پُٽ ٿو پڙهي،
ڇو ڀوتارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
سوچي ٿو ٻي زال لئه،
تَنهن جي ٻارن جو،
رنگ بدلجي ٿو وڃي.
***