کوڙ سارا خواب ڦٿڪن ٿا
عشق جا آفتاب ڦٿڪن ٿا.
باغ، مالهي نٿا ٺهن هاڻي،
جنگ ان ۾ گلاب ڦٿڪن ٿا.
سڀ ٽچ فون جا طلبگار هن،
۽ ڪٻٽ ۾ ڪتاب ڦٿڪن ٿا.
ڪير ٻڌندو اِهي پراڻا ساز،
غم انهي ۾ رُباب ڦٿڪن ٿا.
هاءِ ماڻهن ”انير“ گهاءُ ڏنا،
هاءِ جيون جا باب ڦٿڪن ٿا.
شاعري
رات جي دامن ۾
انير مگسي ميھڙ جي مِٽيءَ مان ڦُٽل نوجوان شاعر آھي. ھن مجموعي ۾ انير جا غزل، نظم، چوسٽا، ٽيڙو، ٻہ سٽا ۽ ڏيڍوڻا شامل آھن. جيتوڻيڪ انير جو ھي پھريون مجموعو آھي پر سندس فڪري اڏام نئين نٿي لڳي. سندس شاعريءَ ۾ جمالياتي عڪس سان گڏ ڌرتي ۽ ڌرتيءَ وارن جا درد سمايل آھن. سندس ٻولي سادي ۽ سلوڻي آھي.
- 4.5/5.0
- 26
- 0
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- انير
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران
- شاعر جو تعارف
- غزل
- ڇا ته جسمن وٺ پڪڙ لاتي هئي
- شاعري ٻاعري ڪندا آهيو
- کوڙ سارا خواب ڦٿڪن ٿا
- گناهن جي ڳڻپ ٿي آهي ثوابن سان
- آفتابن روشني آهي ڏني،
- قسمتن جو کيل آهي زندگي
- تجربن مان سکي رهيو آهيان،
- مند مستاني کي ڪجي ڇا وو؟
- ڀاڳ جي ديوي رُسي آهي وئي،
- نوازشون ڪرم تنهنجا،
- طبعيت ئي خراب آ سائين،
- پار لنگهبو پيار جو درياهه اڄ،
- دردن جي جيون سان ياري آهي،
- حقن لاءِ اٿڻ تي به لٺيون لڳن ٿيون،
- سگريٽ جي ڪشن ۾ مصروف ٿي ويو هان،
- مان محبت هان نفرت ناهيان
- صرف سپنا ڏسڻ ضروري هو،
- خوف ۾ زندگي گذاريون ٿا،
- گذاريون پيا ٿا ۽ گذري پئي ٿي،
- خوبصورت غزل نظم ماڻھو،
- جڳن کان جڳن تائين ڀوڳيو اسان،
- وَر وڪڙ زندگي جا خواب ٿي پيا،
- ڪجهہ گهڙين جي گفتگو ڇا ٿي،
- دردنگي جا مثال ڪونھن ڪي،
- ذهن زنگجي چڪا آهن زماني جا،
- هاڻ ڇاهي ٻُڏون ترون تون مان،
- جنم ڇا ٿيو آ سزائن ۾ آهيون
- رول بادل جو ٺڪاڻو ناهي ڪو،
- رنگ خوشبو هوا زماني جي،
- سلسلن جو وسيو پئي سانوڻ،
- درياھہ وانگر پائي ويو آن،
- مختلف منفرد ڀريون سِر تي،
- ڪو سماجي سلسلو پيدا ڪجي،
- چنڊ چڪرائجي ڪِري پوندو،
- سڀ ڪو آهي غلام نيڻن جو،
- هر رات کي ناسور جيان روح ڪَٽي روز،
- گل وانگر زخم ٽڙندا ٿا رهن،
- چنڊ چمڪيو پئي ائين تارن ۾ هو،
- تنھنجي زلفن جو ڇانورو ناهي،
- ڪيتري تنگ زندگي آهي؟
- ڀروسو زندگي جو ناهي ڪو،
- ڳاٽ سدائين اُوچا رکجو،
- ميڙجي ڇا جهان فاني آ،
- زخم ڪيڏا وڌي ويا آهن،
- اڄ نگاهن ۾ چاھہ مُرڪي پيو،
- خيالن جي هڪڙي اٿل آ ذهن ۾،
- يا تہ مونکي سنڀال نيڻن ۾
- اکين کي آرسي کان خوف آهي،
- نٿو نبري هجر جو غم ڪجي ڇا؟
- روح جهومن ٿا نشي ۾ عشق جي،
- مورکن جي شهر ۾ جنمياسين،
- قيامت ٽُٽي آ اکين جي نگر تي،
- نانگ پالي وڏا ڪياسين پئي،
- دشمنن سان بہ دوستي آهي،
- سمنڊ وانگر انت بحر ڪونھي
- عشق جي اثر ۾ هان،
- جسم ۾ چُڀن ڪنڊا،
- ڏئي پيار حياتي منھنجي سنواري ڇڏ،
- وڇوڙي جي عمر ڪيڏي ڊگهي نڪتي،
- روح زخمي پکي جيان ڦٿڪي،
- پيار سان جو سلهاڙجي ويو هان،
- شڪايتن تي شڪايت ڪئي سدائين تو،
- ڀاڪرن ۾ ڀري ڇڏيو هوندئي،
- گل ٽڙيا مھڪار ٿي پئي هر طرف،
- مند ڪيڏي نہ خوبصورت آ،
- اک اک سان ملائجي ٻيهر،
- اک اک کي سلام آڇي ٿي،
- نيڻ منھنجا خواب تنھنجا ها،
- اکيون ڪڪرن جيان برسي رهيون آهن،
- واعدن کي بہ پارجو سائين،
- سگريٽ جي ڦُلي جان ڇڻبا رهون اسان ٿا،
- تنھنجي تصوير سان ڪيان ڳالهيون،
- اوهان جا هياسين اوهان جا ئي آهيون،
- نيڻن ۾ جاڳ پلجي بنجي ڀڀڙ وئي آ،
- اسان جي حوصلن جو ڳاٽ اوچو آ،
- راھہ ۾ خار ڪو وڇائي ويو،
- هجر جو غم ڏئي مونکي ٿيئن سرهو،
- رنگ خوشبو هوا هئي مون وٽ،
- قومي ورثو محفوظ رکو،
- رات جي دامن ۾ ڳوڙها ئي هيا،
- ارپنا ۾ پيار توکي ڏيان،
- نظم
- پُڇاڻو
- خُدا
- مطالعو
- دعا
- انتظار
- تون وئين
- چؤسٽا، ٽيڙو، ٻہ سٽا ۽ ڏيڍوڻا
- چؤسٽا
- ٽيڙو
- ٻہ سٽا
- ڏيڍوڻا
- احساس پبليڪيشن جا ڇپيل ڪتاب
عشق جا آفتاب ڦٿڪن ٿا.
باغ، مالهي نٿا ٺهن هاڻي،
جنگ ان ۾ گلاب ڦٿڪن ٿا.
سڀ ٽچ فون جا طلبگار هن،
۽ ڪٻٽ ۾ ڪتاب ڦٿڪن ٿا.
ڪير ٻڌندو اِهي پراڻا ساز،
غم انهي ۾ رُباب ڦٿڪن ٿا.
هاءِ ماڻهن ”انير“ گهاءُ ڏنا،
هاءِ جيون جا باب ڦٿڪن ٿا.