پيار سان جو سلهاڙجي ويو هان،
ڪاغذن وانگي ڦاڙجي ويو هان.
زندگي رونقن جي مُند وئي،
درد جي گهر ۾ واڙجي ويو هان.
وصل جي آس ۾ هجر جو غم،
هرگهڙي ۾ لتاڙجي ويو هان.
هيڪلائي جي وات ۾ آهيان،
کٽمڙي جان چٻاڙجي ويو هان.
جسم ۽ روح ٿو ”انير“ ڏکي،
عشق جي باھہ ساڙجي ويو هان.