رات جي دامن ۾ ڳوڙها ئي هيا،
هر گهٽي ۾ بس وڇوڙا ئي هيا.
سنڌ پرست جي حصي ۾ ڇا نہ هو،
جيل ڪوٺي روز ڪوڙا ئي هيا.
وقت سان تڪرار جوٽيندي ٿيا،
ڪنھن جوان جا جوش پوڙها ئي هيا.
ڪون ٻڌائون چيخ ڪنھن جي درد جي،
سڀ ڪنن کان ڄڻ ڪي ٻوڙا ئي هيا.
دير سان معلوم ٿيو آهي ”انير“،
دوستن جي هٿ ۾ هٿوڙا ئي هيا.