قيامت ٽُٽي آ اکين جي نگر تي،
ڪِري ڄڻ هجي وڄ خوشين جي نگر تي.
نہ گلشن ۾ خوشبو ٽِڙيا ڪون گل ئي،
پيو ڪال آهي ڪَلين جي نگر تي.
ٿي تاريخ جو منھن بہ ڪارو ويو آ،
وئي راند کيڏي صدين جي نگر تي.
هِجر جو لطف ئي نرالو لڳي ٿو،
اڪيلو ٿي ڀانيان سکين جي نگر تي.
خدا يا ظلم جي ڪڙي ٽوڙ هاڻي،
شڪارين ڪيو ڪيس پکين جي نگر تي.
ٿي حيران پريشان وياسين ”انيرا“،
ڪٽيسين عمر بي وسين جي نگر تي.