زخم ڪيڏا وڌي ويا آهن،
آسمان سان لڳي ويا آهن.
نفرتن جو جهان گوليون بم،
آدمي سڀ مري ويا آهن.
آزمائش جو دور هر هڪ لاءِ،
ڪي ٻُڏي ڪي تري ويا آهن.
ڪون بچندو ”انير“ هاڻ صفا،
ڊاڪٽر ائين چئي ويا آهن.
شاعري
رات جي دامن ۾
انير مگسي ميھڙ جي مِٽيءَ مان ڦُٽل نوجوان شاعر آھي. ھن مجموعي ۾ انير جا غزل، نظم، چوسٽا، ٽيڙو، ٻہ سٽا ۽ ڏيڍوڻا شامل آھن. جيتوڻيڪ انير جو ھي پھريون مجموعو آھي پر سندس فڪري اڏام نئين نٿي لڳي. سندس شاعريءَ ۾ جمالياتي عڪس سان گڏ ڌرتي ۽ ڌرتيءَ وارن جا درد سمايل آھن. سندس ٻولي سادي ۽ سلوڻي آھي.
- 4.5/5.0
- 34
- 0
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- انير
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران
- شاعر جو تعارف
- غزل
- ڇا ته جسمن وٺ پڪڙ لاتي هئي
- شاعري ٻاعري ڪندا آهيو
- کوڙ سارا خواب ڦٿڪن ٿا
- گناهن جي ڳڻپ ٿي آهي ثوابن سان
- آفتابن روشني آهي ڏني،
- قسمتن جو کيل آهي زندگي
- تجربن مان سکي رهيو آهيان،
- مند مستاني کي ڪجي ڇا وو؟
- ڀاڳ جي ديوي رُسي آهي وئي،
- نوازشون ڪرم تنهنجا،
- طبعيت ئي خراب آ سائين،
- پار لنگهبو پيار جو درياهه اڄ،
- دردن جي جيون سان ياري آهي،
- حقن لاءِ اٿڻ تي به لٺيون لڳن ٿيون،
- سگريٽ جي ڪشن ۾ مصروف ٿي ويو هان،
- مان محبت هان نفرت ناهيان
- صرف سپنا ڏسڻ ضروري هو،
- خوف ۾ زندگي گذاريون ٿا،
- گذاريون پيا ٿا ۽ گذري پئي ٿي،
- خوبصورت غزل نظم ماڻھو،
- جڳن کان جڳن تائين ڀوڳيو اسان،
- وَر وڪڙ زندگي جا خواب ٿي پيا،
- ڪجهہ گهڙين جي گفتگو ڇا ٿي،
- دردنگي جا مثال ڪونھن ڪي،
- ذهن زنگجي چڪا آهن زماني جا،
- هاڻ ڇاهي ٻُڏون ترون تون مان،
- جنم ڇا ٿيو آ سزائن ۾ آهيون
- رول بادل جو ٺڪاڻو ناهي ڪو،
- رنگ خوشبو هوا زماني جي،
- سلسلن جو وسيو پئي سانوڻ،
- درياھہ وانگر پائي ويو آن،
- مختلف منفرد ڀريون سِر تي،
- ڪو سماجي سلسلو پيدا ڪجي،
- چنڊ چڪرائجي ڪِري پوندو،
- سڀ ڪو آهي غلام نيڻن جو،
- هر رات کي ناسور جيان روح ڪَٽي روز،
- گل وانگر زخم ٽڙندا ٿا رهن،
- چنڊ چمڪيو پئي ائين تارن ۾ هو،
- تنھنجي زلفن جو ڇانورو ناهي،
- ڪيتري تنگ زندگي آهي؟
- ڀروسو زندگي جو ناهي ڪو،
- ڳاٽ سدائين اُوچا رکجو،
- ميڙجي ڇا جهان فاني آ،
- زخم ڪيڏا وڌي ويا آهن،
- اڄ نگاهن ۾ چاھہ مُرڪي پيو،
- خيالن جي هڪڙي اٿل آ ذهن ۾،
- يا تہ مونکي سنڀال نيڻن ۾
- اکين کي آرسي کان خوف آهي،
- نٿو نبري هجر جو غم ڪجي ڇا؟
- روح جهومن ٿا نشي ۾ عشق جي،
- مورکن جي شهر ۾ جنمياسين،
- قيامت ٽُٽي آ اکين جي نگر تي،
- نانگ پالي وڏا ڪياسين پئي،
- دشمنن سان بہ دوستي آهي،
- سمنڊ وانگر انت بحر ڪونھي
- عشق جي اثر ۾ هان،
- جسم ۾ چُڀن ڪنڊا،
- ڏئي پيار حياتي منھنجي سنواري ڇڏ،
- وڇوڙي جي عمر ڪيڏي ڊگهي نڪتي،
- روح زخمي پکي جيان ڦٿڪي،
- پيار سان جو سلهاڙجي ويو هان،
- شڪايتن تي شڪايت ڪئي سدائين تو،
- ڀاڪرن ۾ ڀري ڇڏيو هوندئي،
- گل ٽڙيا مھڪار ٿي پئي هر طرف،
- مند ڪيڏي نہ خوبصورت آ،
- اک اک سان ملائجي ٻيهر،
- اک اک کي سلام آڇي ٿي،
- نيڻ منھنجا خواب تنھنجا ها،
- اکيون ڪڪرن جيان برسي رهيون آهن،
- واعدن کي بہ پارجو سائين،
- سگريٽ جي ڦُلي جان ڇڻبا رهون اسان ٿا،
- تنھنجي تصوير سان ڪيان ڳالهيون،
- اوهان جا هياسين اوهان جا ئي آهيون،
- نيڻن ۾ جاڳ پلجي بنجي ڀڀڙ وئي آ،
- اسان جي حوصلن جو ڳاٽ اوچو آ،
- راھہ ۾ خار ڪو وڇائي ويو،
- هجر جو غم ڏئي مونکي ٿيئن سرهو،
- رنگ خوشبو هوا هئي مون وٽ،
- قومي ورثو محفوظ رکو،
- رات جي دامن ۾ ڳوڙها ئي هيا،
- ارپنا ۾ پيار توکي ڏيان،
- نظم
- پُڇاڻو
- خُدا
- مطالعو
- دعا
- انتظار
- تون وئين
- چؤسٽا، ٽيڙو، ٻہ سٽا ۽ ڏيڍوڻا
- چؤسٽا
- ٽيڙو
- ٻہ سٽا
- ڏيڍوڻا
- احساس پبليڪيشن جا ڇپيل ڪتاب
آسمان سان لڳي ويا آهن.
نفرتن جو جهان گوليون بم،
آدمي سڀ مري ويا آهن.
آزمائش جو دور هر هڪ لاءِ،
ڪي ٻُڏي ڪي تري ويا آهن.
ڪون بچندو ”انير“ هاڻ صفا،
ڊاڪٽر ائين چئي ويا آهن.