روح جهومن ٿا نشي ۾ عشق جي،
جسم بي قابو خفي ۾ عشق جي.
زندگي جا اهنج سڀ لهندا وڃن،
جيئن ترسيو هان اجهي ۾ عشق جي
جُهڙ جھڙالا ٿي ويا هاڙھہ ۾ ڀي،
مست آهيان مان مزي ۾ عشق جي.
هاڻي ناهي ڪا لباسن جي گُهرج،
پُر سُڪون هان وڳي ۾ عشق جي.
هر بلندي تي ”انير“ کِل ٿي اچي،
توڙي آهيان پيو تري ۾ عشق جي.