تنھنجي زلفن جو ڇانورو ناهي،
ڄڻ تہ جيون ۾ ڪو مزو ناهي.
لُڙڪ آهن اکين جي پنبڻين ۾،
خوش ٿيڻ جو ڪو حوصلو ناهي.
آرسي ۾ عڪس هيو ڪنھن جو،
منھنجو آهي ها پر چِٽو ناهي.
هاءِ قسمت بہ ڇا ملي آهي!
پيار جو ڪو ڪڪر وٺو ناهي.
ساٿ سنگت ”انير“ ڇڏ هاڻي،
ڪير توسان رهيو سچو ناهي.