خوف ۾ زندگي گذاريون ٿا،
موت کان اڳ ئي پاڻ ماريون ٿا.
دوستن کي تہ جاءِ دل ۾ ڏني،
دشمنن سان بہ پيار پاريون ٿا.
وقت الزام ٿئي مڙهيا ڪيڏا،
بي جرم هوندي قيد گهاريون ٿا.
زندگي شاهڪار هئي توسان،
هاڻ بيڪار جيئن گهاريون ٿا.
گل کي ماري دفن ڪيو ويو آ،
خالي گلدان ڏي نھاريون ٿا.
درد جي دَز چڙهي وئي آهي،
لڙڪ هاري انھي کي ٻھاريون ٿا.
توکي وشواس ڇو نٿي آيو،
ساھہ ڇا روح توتان واريون ٿا.
آءُ هاڻي ”انير“ موٽي گهر،
راھہ تنھنجي پيا نھاريون ٿا.