نيڻن ۾ جاڳ پلجي بنجي ڀڀڙ وئي آ،
او دوست پنھنجي جيوت پل پل ڏکي پئي آ.
جذبن جو خون ٿيندو ماڻھو تہ جون ٿيندو،
دنيا تماشبين آ دنيا تہ نردئي آ.
تاريج جا دريچا کولي ڏسي نٿو ڪو
هر روح زخمي پنڇي هر شخص ڪا رئي آ.
محسوس ٿي رهيو آ احساس سڀ مري ويا،
انسان جي قبر تي فاتح پڙهي وئي آ.
پلجي ”انير“ دل کي ٿو يار جي فڪر کان،
جهلجي مگر نٿي دل ڪيڏي نہ بي چئي آ.