دردن جي جيون سان ياري آهي،
لڙڪن جي نيڻن سان ياري آهي.
مونکي منهنجا عيب ڏسي ٿو هر هر،
منهنجي هن درپن سان ياري آهي.
ڪوجها آهن پيارا آهن ليڪن،
يارن جان سپنن سان ياري آهي.
سڀ ساٿ ڇڏي ۽ راهه مَٽي ويا،
پر نه ڇڏيو صدمن سان ياري آهي.
تاريخ جيان آهيان سڀ کي ڄاڻان،
تخمن سان نسلن سان ياري آهي.
مرحوم ته ناهن جو وسرن مونکان،
زندا هن ماڻهن سان ياري آهي.
گلڙن جو خادم باغن جو ڳيجهو،
گلڙن سان باغن سان ياري آهي.
جيون کي چَسڪو جيئڻ جو پل پل،
دنيا جي سهڻن سان ياري آهي.
ٽاهه ”انير“ نه ڏي اڏري نه وڃن هي،
ڪانون سان ڳيرن سان ياري آهي.