هي دلين جو پنڌ آھي
آزاد مري شاعري ڪئي ناھي پر ھن کان پاڻ مرادو ٿي وئي آھي تڏھن ته ھن رواني سان پنن تي پنهنجي دل کي اظھاريو آھي. ھن جو تخليقي پورھيو اسان کي پر اسرار ۽ خاموش به لڳي ٿو ته انهي ۾ اھڙو شور به آھي جيڪو ڪن نٿا ٻڌن دليون ٻڌنديون آھن. ھن جي شاعري ۾ جيڪا نغمگي ۽ رڌم آھي اھو ھرڻين جو پهاڙن تي ڪيل پهرين پنڌ جهڙو آھي پنهنجي شاعري ۾ ھي مونکي ڪٿي به پيچيده ۽ مبهم نٿو نظر اچي ھن جي شاعري ۾ دائيميت آھي يا نه!؟ اھا روايتي آھي يا غير روايتي!؟ انهن سوالن کي ڇڏي آئون اھو ٿو ڏسان ته ھن جيڪا پنهنجي ڪائنات جوڙي آھي اھا ڪيتري گهڻ پاسائين آھي مونکي ته اھا چئني ڏسائن ۾ ڦهليل ٿي نظر اچي ۽ اھا انفرادي ھوندي به ھڪ اجتماعي آواز آھي توڻي جو اھا گهڻي ڀاڱي داخليت تي مبني آھي پر ان ۾ جيڪي خارجي پاسا آھن اھي به ھن شدت سان بيان ڪيا آھن
ھن جي ڊڪشن جو دائرو توڻي جو محدود آھي، پر ان ڳالهه جو ساکي آھي ته اھو ڪنهن کان اڌارو ناھي ورتل پر ھن جو پنهنجو آھي آزاد مري جا احساساتي وھڪرا اسان کي سندس شاعري ۾ جتي ڪٿي نظر اچن ٿا، اھي سندس شاعراڻي سفر جو نچوڙ به محسوس ٿين ٿا، مجموعي طور ائين چئي سگهجي ٿو آزاد مري جيڪي پنهنجي دل سان ڳالهايو آھي. اھو ھن ڪتاب ۾ موجود آھي ۽ ھي ڪتاب مونکي اکين جي پنڌ کان وڌيڪ دلين جو پنڌ ٿو لڳي.
فراق ھاليپوٽو
ٽنڊوباگو
03462917484