ڀاڪر مونکي پائيندين يا هٿ ڏيندين،
ڳل سان ڳل کي لائيندين يا هٿ ڏيندين.
ماڻهو هوندا ماڻهن سامهون خيال ڪجان،
اک سان نيڻ ملائيندين يا هٿ ڏيندين.
منهنجي سامهون پنهنجن سان تون ملندين جي،
مونکي پئي تڙپائيندين يا هٿ ڏيندين.
مان ڀي تنهنجي ڀرسان بيٺو آهيان ڏس،
ٻي سان پئي ڳالهائيندين يا هٿ ڏيندين.
مان ڀي توسان عيد ملڻ لئه آيو هان،
ويٺي کاڌا کائيندين يا هٿ ڏيندين.
چيلھه وٽان ئي تنهنجو ڀاڪر گهرجي ٿو،
ڏَس تون چانھن پچائيندي يا هٿ ڏيندي.
مونکي ٿي ’آزاد‘ ڪرين تون پاڻ وٽان،
ڀاڪر مان اڇلائيندي يا هٿ ڏيندي،
¨