دلبرن کي دلبريون ناهن وڻيون،
۽ اسان کي مخبريون ناهن وڻيون.
هون سنڌو جي لوڏ جهڙيون سڀ مگر،
سنڌ کان پو ڇيڳريون ناهن وڻيون.
تو پڄاڻان بس اوجاڳن ۾ رهيون،
پاڻ کي پنهنجون اکيون ناهن وڻيون.
هو محبّت ۾ رکي ٿو محل پيو،
سو اسان جون ھي جهڳيون ناهن وڻيون.
پاڻ سادا هون ازل کان او مري،
هن جهان کي سادگيون ناهن وڻيون.
آ جڏهن کان ويو هليو ’آزاد‘ آ،
ڏيهه جون پو روشنيون ناهن وڻيون.
•