منفرد منزلون
زندگي ھڪ اھڙي سفر جو نالو آھي، جنھن سفر ۾ ھر ماڻهو پنهنجي پنهنجي حصي جو پنڌ ڪري ان منزل تائين پهچڻ چاھي ٿو، جتي سڀ ڪجهه ختم ٿيڻ باوجود انسان هميشه لئه امر ٿي ويندو آهي، ان امرتا ماڻڻ لئه انسان کي زندگي ۾ ئي کوڙ سارين تڪليفن مان گذرڻو پوي ٿو.
ھن ڌرتي تي کوڙسارا اھڙا به انسان آيا، جن پنهنجو پاڻ کي دنيا ۾ پيڙائون ڏئي کوڙ سارن دردن جو بار دل تي کڻي پاڻ کي امر بڻايو آھي جن جي قبرن جا قطبا ڀلي اڄ سلامت نه ھجن پر نالا اڄ به تاريخ جي ورقن ۾ زندہ آھن ۽ سدائين انهن جي مٿان محبت ۽ مڃتا جي گلن جي چادر چڙھندي رهي آھي انسان کي زندگي ۾ ايترو ڪرڻ کپي جو مري وڃڻ کان پوءِ ھڪ خال ڇڏي وڃجي جيڪو صدين تائين نه ڀرجي سگهي، کوڙ سارين دلين ۾ ائين جڳهه ٺاھجي جيئن اسان جي پياري دوست آزاد مري اسان سڀني جي دلين ۾ ٺاهي آهي، آزاد مري شاعري وسيلي مڃتا جون منفرد منزلون ماڻي پيو. سندس قلم سماج ۾ ٿيندڙ ڏاڍ جبر ۽ ظلم کي بيان ڪري ٿو، هو جڏهن به شاعري ۾ ڏکايل دلين جا درد بيان ڪندو آھي ته احساس ڀرين اکين مان لڙڪ لڙي ٿا پون.
اڄ جتي دليون نفرتن جي دز ۾ دٻجي ويون آھن ۽ محبتن جو موت ٿي چڪو آھي اتي پيار جا انيڪ احساس آزاد جي شاعري ۾ پڙھڻ لاءِ ملن ٿا، آزاد نفرتن جي ڀريل بازار ۾ ”اکين جا پنڌ“ ڪري لاوارث ٿي مري ويل محبتن جا پيرا کنيا آهن شاعري ۾ هن اهڙا املھه احساسن جا گلاب پوکيا آهن، جن جي خوشبوءِ ڪڏهن به مرڻي ناهي.
’راز‘ ربنواز لغاري
سانگهڙ