دل جي دلبر در تي تون هئين، مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين،
ظاهر ڌرتي ڌر تي تون هئين مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين.
آڏو ڀي هئين منهنجا سائين ويجهو هوندي ڏور ڀي تون هئين،
منهنجي اک جي تر تي تون هئين مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين.
ساهيڙين سان ويٺل تون هئين آڏي اک سان مون به ڏٺو پئي،
جاني المنظر تي تون هئين مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين.
گهرِي سوچ فڪر سان بيٺي جانچو گهرَي پاڻي کي تو،
هيڪل ئي ڪينجهر تي تون هئين مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين.
ڪير هيو هُو جنهن کي تڪندي ڪونه ٿڪين پئي پيار منجهان تون،
جهڙو ڪر مون ڀر تي تون هئين مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين.
•