مندر جي ڪنڊ ۾ ڏيئن کي ٻاري هلي وڃي ٿي،
سنجها جي ٽاڻي پکي اڏاري هلي وڃي ٿي.
ڇنڊي ٿي گيسو حنا کي پنهنجي اڳيان ويهاري،
هوا ۾ سارا عطر هو هاري هلي وڃي ٿي.
اچي ٿي مون ڏي ملي ٿي مونسان ڪري ٿي ڳالهيون،
لهي ٿو سج ۽ وري اڀاري هلي وڃي ٿي.
ڪڏهن هو پنهنجي ڪڏهن پرائي بڻيل رهي ٿي،
اکين ۾ سپنا مگر اٿاري هلي وڃي ٿي.
اسان هون جاهل اسان کي ڪهڙو پتو مري آ،
وفا جا ٿورا هو گر سيکاري هلي وڃي ٿي.
•