من سان توکي ويٺو ساريان،
توتي ڪيڏو پاڻ کي واريان.
آڳ الاءُ هيءُ جيون منهنجو،
ڪيڏو ساڙيان ڪيڏو ٺاريان.
ڌرتي جيڏي ماٺ رکي مون،
تڙپي ڪيڏو پار اڪاريان.
اک جو ڳوڙهو سمنڊ ڀري ٿو،
سمنڊ پيان يا سمنڊ کي ھاريان.
سوچان ٿو مان ساهه پيان يا،
پاڻ کي هاريان پاڻ کي ماريان.
•