ڀاڳ ڪري پيو
دنيا جو ھان ڏتڙيل ماڻهو،
ابتو سبتو وکريل ماڻهو،
ڄار ۾ آهيان جڪڙيل ماڻهو،
صدين کان هان ڀٽڪيل ماڻهو،
پاڻ کي رولي ٿڪجي پيو هان،
توکي ڳولي ٿڪجي پيو هان،
ديدن ساڻ ڏسان ها توکي،
عيدن منجهه پسان ها توکي،
ها پر توکي ڪون ڏٺو سو،
مون تي ڄڻ ويراڳ ڪري پيو،
منهنجي هٿ مان ڀاڳ ڪري،
پنهنجي ننڍ ڦٽائي تو لئه،
مون آ جند لٽائي تو لئه،
ھلندي راھ کٽائي تو لئه،
مسجد نکّ پُسائي تو لئه،
سور سمورا کائي تو لئه،
ساري ڳالهه ٻڌائي توکي،
پو ڀي منهنجو ڪونه ٿئين تون،
مون تي ڄڻ ھو ماڳ ڪري پيو،
منهنجي ھٿ مان ڀاڳ ڪري پيو.
•