سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نوجوان شاعر آزاد مريءَ جي شاعريءَ جو مجموعو ”اکين جا پنڌ“ اوهان اڳيان حاضر آهي.
آزاد مري سنڌ جي نوجوان شاعرن ۾ هڪ ڄاتل سڃاتل ۽ مقبول شاعر آهي.. سالن جي سفر هن جي لفظن کي اهڙي مڻيا ڏني آهي، جنھن کيس پختي شاعر جي روپ ۾ نروار ڪيو آهي. هن وقت هو سانگهڙ جي بھترين شاعرن ۾ شمار ٿئي ٿو. ھن ڪتاب ۾ سندس غزل ۽ نظم شامل آھن.
ھي ڪتاب 2023ع ۾ رومي ڪتاب گهر، حيدرآباد پاران ڇپايو ويو، ٿورائتا آھيون آزاد مري ۽ رومي ڪتاب گهر جي سرواڻ احسان لغاريءَ جا جن ھي ھي ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر (اعزازي)
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
مهاڳ : چنڊ لاهي رکان ڪٽوري ۾
شاعريءَ جي آسمان جو ستارو
اسان عاشقي جي ڊگهي رڙ منجهان،
دل ڌار لڇي منهنجي اک ڌار ٻري آهي،
هٿڙا کڻي دعائون ويڙھي رکي ڇڏيان ٿو،
وقت پنهنجو تون وار پورو ڪر،
اھڙيون هيون بلائون سمجهي سگهيس نه آئون،
تنهنجي در تان تڙيل ماڻهو ڪهڙو هوندو،
ڇهڻ سان به ڇا لاءِ ڇلين ڇو نٿي،
شوق پنھنجو نيٺ پاري وئين هليو،
نيري ندي ۾ ھوندي آلاڻ ۾ ڪٿي هان،
تو مٿان جي وارجي پئي هي حياتي،
حال کي هن حال تائين لاهجي،
نظم گنگنايون غزل گنگنايون،
نه رستو نه منزل نه ئي راھَ باقي،
غم غزل جو روپ ڌاري آ لٿو،
مون تي ڪوئي ڄار ويو اڇلي،
خودڪُشيءَ جي خيال مان نڪري وياسين،
پير ويا آهن ڊهي سج اڀرڻ کان اڳي،
دل جي دلبر در تي تون هئين، مونکان ڇا لئه پرتي تون هئين،
الفت جي ادارن ۾ ڪو شخص ٿيو گم آ،
آزاد زندگي جو هڪڙو ئي فسانو آ،
دلبرن کي دلبريون ناهن وڻيون،
طبيعت تار ٿيندي ٿي وڃي ھو،
رڳن ۾ جوالا ٿي ٿيندي وڃي،
سَڀئي رَازَ وَيڙَهي رَئَي ۾ رَکيائين،
جڏهن کان راڄ راڻي ٿي وئي آ،
دل ڌار ٻڏي آهي اک ڌار ٻڏي ويندي،
چانِهن جو چڪر آهي کنڊ ڌار کڻي اچجان،
اوهان ساڻ ملبو نئين سال ۾،
رات جو ڪي فرد جاڳي ٿا پون،
سمنڊ ڪناري هڪڙو هوڙو بيٺل هو،
ايندي ايندي دير ته ٿيندي،
ٿورو ڌيان ته تون ڌر مون ۾،
ڪنهن جي خوابن ساڀيان ماڻي،
چاهه چولي مٿان ۽ ٽڪون پيار جون،
سمورا پنڌ سوکا هن اکين جا پنڌ اوکا هن،
ڪونه پريون پئي آيون اڀ تان،
وقت ويري به آ وقت قاتل به آ،
تنهنجون ڪجهه تصويرون آهن مون وٽ آهن،
روز پيو ٿو درد ڌرتي مان ڄمي،
ڌرتي سرتي ساھَ سمائي جيئان ٿو،
ڀاڪر مونکي پائيندين يا هٿ ڏيندين،
عيد ايندي ۽ وري ويندي هلي،
مرڪ جاني ته پو موڪلائي وٺان،
اوھان جي دڳن تي نگاهون رکي،
تنهنجي جاڳ اکين کي جهاڳيو،
هن جو ٽوڙيو ڌار نه ٿياسين،
اک ڀي هوريان هوريان برسي پئي آهي،
اچين ها ته اک جون انائون وڃن ها،
ڪنهن کي ڀاڪر، پائي ملجي، ڪنهن کي عيد مبارڪ چئجي؟
ڇو ڌڪين ٿي ڏور تون مان پيار هان پاسي ۾ رک،
هڪڙو هلڪو چڪ لڳو ۽ ڪاوڙجي پئين،
هن مُڪي تصوير آ پازيب جي،
مرڪ جا ايئن مڻ ته آڇيندي نه ڪر،
توسان منهنجو پيار آهي ڇا ڪجي،
تنهنجو ڀاڪر ڀرڻ آ وڏو معجزو،
چمين تي بندشون به ڇو اوهان جون رنجشون به ڇو،
ڪنهن جي دل ۾ رھيس ڪنهن وساري ڇڏيو،
مونکي مون مان ميڙي رکجان،
پيار ڪٿائون ڪونه کپن ٿيون،
ڳوڙهو ڳوڙهو ٿي ته ڇڻي پيو،
خاموشي سان وقت گذاريون ڇا ته ڪيون،
مٺي جي ڀرسان ڀٽن جون ڳالهيون،
رت پنهنجو اسان آ ولوڙيو گهڻو،
مندر جي ڪنڊ ۾ ڏيئن کي ٻاري هلي وڃي ٿي،
اسان ڏي وڇوڙو وڏو تيز آيو،
پنهنجي سيني تي ڪنهن هن سمهاريا نه پڇ،
گلاب چونڊيم ته خار اٽڪيا،
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
