محبت ساڻ قائم، زندگيءَ جو سلسلو آهي،
محبت کانسواءِ، زندگي ڄڻ زلزلو آهي.
سنڀالي ساھہ ۾ تولئہ، رکان ٿو پيار او پيارا!
اوهان جو عشق ڀي ڪيڏو، اچي ڏسُ دادلو آهي.
لڳل ڪيئي چتيون آهن، حياتيءَ جي وڳي ۾ ڏس،
مگر پوءِ ڀي اسان پنھنجو، نہ هاريو حوصلو آهي.
اسان جي سنڌ ڌرتيءَ تي، سدا يلغار غيرن جي،
ڀلا هاڻي انھيءَ جو ڪو، ٻڌائيندو بِلو آهي.
اڃان منزل پري هئي ير، تہ رهبر ئي وڪامي ويو،
ويو پو قافلو لُٽجي، لُٽيل هي قافلو آهي.
کڻي نظرون نھارڻ جي، نوازش جي ڪندو آهين،
ملي ويندو تڏهن مونکي، جيئڻ جو حوصلو آهي.
سڄڻ “سجاد” کي هاڻي، اوهان جي ڇانوَ ٿي گهرجي،
سوا سجاد جو تنھنجي، هتي ڪو ڀرجهلو آهي؟