هڪڙا ٺاهن ٿا،
۽ ٻيا ڊاهن ٿا،
سنڌڙي ڄڻ ڪو رانديڪو آ.
ننڍڙن ٻارن جيان،
ليڪا پائن ٿا،
سنڌڙي ڄڻ ڪو رانديڪو آ.
ديس جي نقشي کي،
گهاو رسائن ٿا،
سنڌڙي ڄڻ ڪو رانديڪو آ.
منھنجي جيجل جو،
نانءُ مِٽائن ٿا،
سنڌڙي ڄڻ ڪو رانديڪو آ.
سجاد ميراڻيءَ جي شاعري سادي سلوڻي ۽ ترنم سان ٽمٽار آهي. سادگي ۽ سچائيءَ سان سرجيل سندس شاعري ادبي سنگت جي مشاعرن ۽ ميڙاڪن ۾ گونجندي ٻڌڻ ۾ ايندي رهي ٿي. سجاد ميراڻي سنڌ جي انھن شاعرن ۾ ڳڻيو وڃي ٿو جن جي شاعريءَ ۾ پختگي خيالن ۾ توانائي ۽ تازگي بہ آهي تہ سچائي بہ. هن جا شعر فن ۽ فڪر ڏانھن قدم وڌائيندي نظر ايندا آهن. سجاد ميراڻيءَ جي هِن شعري مجموعي کي پڙھي لڳي ٿو تہ هُنَ سوين لڙڪ ۽ مُرڪون، عڪس ۽ احساس سھيڙيا آهن.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو