سنڌ سڄي سائي،
تون ڇو هيڊو ٿي وئين؟.
آزاديءَ انگاس سان،
هوءَ جڏهن آئي،
تون ڇو هيڊو ٿي وئين؟
وائي شيخ اياز جي،
مون جڏهن ڳائي،
تون ڇو هيڊو ٿي وئين؟.
ديس دروهِن جي مٿان،
پئي جڏهن ڇائي،
تون ڇو هيڊو ٿي وئين؟.
سجاد ميراڻيءَ جي شاعري سادي سلوڻي ۽ ترنم سان ٽمٽار آهي. سادگي ۽ سچائيءَ سان سرجيل سندس شاعري ادبي سنگت جي مشاعرن ۽ ميڙاڪن ۾ گونجندي ٻڌڻ ۾ ايندي رهي ٿي. سجاد ميراڻي سنڌ جي انھن شاعرن ۾ ڳڻيو وڃي ٿو جن جي شاعريءَ ۾ پختگي خيالن ۾ توانائي ۽ تازگي بہ آهي تہ سچائي بہ. هن جا شعر فن ۽ فڪر ڏانھن قدم وڌائيندي نظر ايندا آهن. سجاد ميراڻيءَ جي هِن شعري مجموعي کي پڙھي لڳي ٿو تہ هُنَ سوين لڙڪ ۽ مُرڪون، عڪس ۽ احساس سھيڙيا آهن.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو