بيت
ڪارونجهر جي ڪوھہ جا پتر بادامي،
ڪن پيا سلامي، ايندڙ ويندڙ کي اُتي.
روپلي جي ڳوٺ جون ڪولھي ڇوڪريون،
چارن پيون ٻڪريون، ڪارونجهر جي ڪڇ ۾.
روپلي جي ڳوٺ جي ڪولھي ڇوڪري،
غارن منجهہ ڪِري، خير گهري پئي لوڪ کان.
ڪارونجهر جي ڪڇ ۾ نگر جون ناريون،
ڪَلر جون ڪاريون، اڇا چوڙا ٻانھن ۾.
ڪاسبي جي مندر ۾، نچن پيا مور،
منھنجي من جي چور، چيو هڪ چورائجي
ڀالوا جي ڳوٺ جا ماڻھو ۽ ڪرها،
ڏٺم سڀ ارها، عمر جي اقدام تي.
عمر ڪوٽ ۾ مليو، اسان کي نيڪڻ*
کلي پيو وڻ وڻ، ملان جي مزاح تي.
حاجي،باغي، جمن وٽ، روحل واءِ ۾ رات،
ٽنھي کي هئي تات، رڳو جيجل سنڌ جي.
مٺي ۾ مرڪي مليو، دليپ ڪوٺاري،
چمڪي پئي ساري، ملي گڊي ڀت وٽان.
ڀوڏيسر مسيت، ڪولھڻ جان ڪاري،
پوءِ بہ موچاري، لڳي پيئي لوڪ کان.
گوڙي مندر ۾ هئي، ايڏي ويراني،
اسان حيراني، کڻي نڪتاسين اُتان.
راما پير جي مندر جي، هڪ هڪ مورتي،
ڄڻ تہ پُڇي پئي ڪٿان آيا هو ڪوي.
* منھنجا دوست حاجي ساند، حليم باغي، جمن دربدر، ارباب نيڪ محمد، دليپ ڪوٺاري.
_____________________________
پکي امن جو
اجرو پکي امن جو، شاعر جي گهر تي،
پوءِ بہ شاعر کي، امن گيت نٿو اچي.
اجرو پکي امن جو،آفيس جاري ۾،
ڪلارڪ واري ۾، اچي ڦاٿو ماستر.
اجرو پکي امن جو، ۽ مسجد جو مينار،
ملان جي گفتار، ساڳي ڪافر ڪافر جي.
اجرو پکي امن جو، ڀوتار جو بنگلو،
ڀر ۾ ير ڪنگلو، هاري پَٽِ پيو هيو.