سياڻو هو سمجهائي ويو،
گيت پريت جا ڳائي ويو.
ڌرتيءَ جا سڀ قرض چُڪائي،
پاڻ کي هُو چمڪائي ويو.
پنھنجي ديس سان پاڻ ڪوي،
واھہ جو نينھن نڀائي ويو.
شاعر پنھنجي شعرن سان،
ڏاڍَن کي ڏهڪائي ويو.
شاعري
سنڌ، سونھن ۽ سچ
سجاد ميراڻيءَ جي شاعري سادي سلوڻي ۽ ترنم سان ٽمٽار آهي. سادگي ۽ سچائيءَ سان سرجيل سندس شاعري ادبي سنگت جي مشاعرن ۽ ميڙاڪن ۾ گونجندي ٻڌڻ ۾ ايندي رهي ٿي. سجاد ميراڻي سنڌ جي انھن شاعرن ۾ ڳڻيو وڃي ٿو جن جي شاعريءَ ۾ پختگي خيالن ۾ توانائي ۽ تازگي بہ آهي تہ سچائي بہ. هن جا شعر فن ۽ فڪر ڏانھن قدم وڌائيندي نظر ايندا آهن. سجاد ميراڻيءَ جي هِن شعري مجموعي کي پڙھي لڳي ٿو تہ هُنَ سوين لڙڪ ۽ مُرڪون، عڪس ۽ احساس سھيڙيا آهن.
- 4.5/5.0
- 38
- 12
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- سجاد ميراڻي
- ڇاپو پھريون
گيت پريت جا ڳائي ويو.
ڌرتيءَ جا سڀ قرض چُڪائي،
پاڻ کي هُو چمڪائي ويو.
پنھنجي ديس سان پاڻ ڪوي،
واھہ جو نينھن نڀائي ويو.
شاعر پنھنجي شعرن سان،
ڏاڍَن کي ڏهڪائي ويو.