پرھہ جي پھر ۾،
پرھہ جھڙي ڇوري،
ٿورو جو مرڪي.
سڄي ڳوٺ تي پو،
سورج پيو اڀري،
ٿورو جو مرڪي.
گهر گهر ۾ پيو جاڳي،
پَئي چُلھہ چمڪي،
ٿورو جو مرڪي.
پکين پر ساهيا،
آکيرن مان اڏري،
ٿورو جو مرڪي.
سجاد ميراڻيءَ جي شاعري سادي سلوڻي ۽ ترنم سان ٽمٽار آهي. سادگي ۽ سچائيءَ سان سرجيل سندس شاعري ادبي سنگت جي مشاعرن ۽ ميڙاڪن ۾ گونجندي ٻڌڻ ۾ ايندي رهي ٿي. سجاد ميراڻي سنڌ جي انھن شاعرن ۾ ڳڻيو وڃي ٿو جن جي شاعريءَ ۾ پختگي خيالن ۾ توانائي ۽ تازگي بہ آهي تہ سچائي بہ. هن جا شعر فن ۽ فڪر ڏانھن قدم وڌائيندي نظر ايندا آهن. سجاد ميراڻيءَ جي هِن شعري مجموعي کي پڙھي لڳي ٿو تہ هُنَ سوين لڙڪ ۽ مُرڪون، عڪس ۽ احساس سھيڙيا آهن.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو