ڀاڪر پائي سينو ٺاريم،
پيار جو وار سفينو تاريم.
سنڌ تان جيڪو صدقي ٿيو،
تنھن جي قبر تي ڏيئو ٻاريم
سچ جي خاطر وِھہ جو پيالو،
پي ويس مان ڪين ڪي هاريم.
سون تي سيڻ مٽائي ويٺو،
تن ڏي اک کڻي نہ نھاريم..
سجاد ميراڻيءَ جي شاعري سادي سلوڻي ۽ ترنم سان ٽمٽار آهي. سادگي ۽ سچائيءَ سان سرجيل سندس شاعري ادبي سنگت جي مشاعرن ۽ ميڙاڪن ۾ گونجندي ٻڌڻ ۾ ايندي رهي ٿي. سجاد ميراڻي سنڌ جي انھن شاعرن ۾ ڳڻيو وڃي ٿو جن جي شاعريءَ ۾ پختگي خيالن ۾ توانائي ۽ تازگي بہ آهي تہ سچائي بہ. هن جا شعر فن ۽ فڪر ڏانھن قدم وڌائيندي نظر ايندا آهن. سجاد ميراڻيءَ جي هِن شعري مجموعي کي پڙھي لڳي ٿو تہ هُنَ سوين لڙڪ ۽ مُرڪون، عڪس ۽ احساس سھيڙيا آهن.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو