قسمت
ويهي رهي ۽ ڪوپ کي سڌو
ڪندي چيائين
منهنجا پٽ!
ڏکارو نه ٿي
تون محبت ۾ گرفتار ٿي ويو آهين
منهنجا پٽ!
جيڪو ماڻهو پنهنجي محبوبا لاءِ
پيار ۾ قربان ٿئي ٿو اهو شهيد آهي
آئون عرصي کان قسمت جو حال
ٻڌائي رهي آهيان
پر ههڙي قسمت ڪنهن
جي به ناهي پڙهي
مون تنهنجي ڏک جهڙا ڏک
ڪڏهن به ناهن ڏٺا
تون پيار جي ڪناري تي
سِڙهه کان سواءِ آهين
تنهنجي حياتي هميشه لاءِ
ڳوڙهن جو ڪتاب رهندي
۽ تون پاڻي ۽ باهه جي قيد ۾ رهندين
پر تڪليفن ۽ ڏکن جي هوندي به جيڪو
اسان سان ڏينهن رات گڏ آهي
هوا،مينهوڳي مند ۽ طوفانن جي هوندي به
منهنجا پٽ!
اهو پيار ئي آهي
جيڪو سڀني تقديرن کان ڀلو آهي
منهنجا پٽ!
تنهنجي زندگيءَ ۾ هڪ عورت آهي
جنهن جون اکيون تمام حسين
خدا جي حُسن جهڙيون آهن
جنهن جو وات ۽ ٽهڪ سهڻن
گلن ۽ سُريلن گيتن سان ڀريل آهن
۽ انهي جو خانه بدوش ۽ جنوني پيار
دنيا ۾ سفر ڪري ٿو
جنهن عورت سان تون پيار ڪرين ٿو
شايد تنهنجي ڪُل ڪائنات آهي
پر تنهنجو آسمان برسات سان ڀريل رهندو
تنهنجي رستي ۾ رڪاوٽون آهن
منهنجا پٽ!
منهنجا پٽ!
تنهنجي محبوبا حفاظتي
محل ۾ سُتل آهي
جيڪو هن جي باغ واريءَ ڀت تي
پهچي ٿو اهو سندس
ڪمري ۾ داخل ٿيو وڃي
جيڪو به کيس پيار آڇي ٿو
يا هن جي چڳ کي سنواري ٿو
اهو وڃا ئجيو وڃي
منهنجا پٽ اهو وڃائجيو وڃي
تون سمنڊ جي ڇولين کان
هن جي باري ۾ پڇندين
تون سمنڊ ڪناري کان پڇندين
تون سمنڊ ۾ سفر ڪندين ۽
تنهنجا لڙڪ ڪنهن ندي جيان وهڻ لڳندا
۽ تون پنهنجي حياتيءَ جي
خاتمي تي ڄاڻي وٺندي ته
تنهنجي محبوبا جي نه ڪا زمين آهي
نه گهر۽ نه ڪو پتو آهي
تون فقط دونهن جو پيڇو
ڪري رهيو آهين
۽ منهنجا پٽ!
ڪنهن اهڙي عورت سان
پيار ڪرڻ ڪيڏو نه
ڏکيو آهي جنهن جي نه زمين آهي
۽ نه وري گهر