*بلقيس جي نالي هڪ نظم
هن کي به پتو هو ته آئون ماريو ويندس
ٻئي اڳڪٿيون سچ ثابت ٿيون
هوءَ هڪ پوپٽ جيان پٿرن هيٺ دٻجي وئي
(جهالت جو دور) ۽ آئون وحشي ڏندن
جي چڪ ۾ ڦاٿل هئس
دلڪش نظم عورتن جون اکيون
۽ آزاديءَ جو گلاب
مون کي خبر هئي ته هن کي
قتل ڪيو ويندو
ڇو ته هوءَ سُهڻي هئي انهي دور ۾
جيڪو بد صورت هو،هوءَ جيڪا
پليت دور ۾ پويتر هئي
بيڪار دور ۾ محترم ۽ معتبر هئي
هڪ املهه موتي جهڙي
مصنوعي عورتن جي ميڙ ۾
هڪ انوکي عورت
مون کي خبر هئي ته هن کي
قتل ڪيو ويندو
ڇو ته سندس اکيون ٻن زمرد جي
ندين جيان صاف ۽ شفاف هيون
هن جا وار بغداد جي موال وانگر ڊگها هئا
پر وطن کان سَٺي نه ٿي
اها ساوڪ جي قسمت
اها برداشت نه ڪري سگهي
انهن لکن کجين جو منظر
جيڪي بلقيس جي اکين ۾
ڪٺيون ٿي ويون
مون کي خبر هئي ته هن
کي قتل ڪيو ويندو
ڇو ته هن جي ناز جي پکيڙ
هن جي جزيري جي پکيڙ کان وڌيڪ هئي
هن جي ورثي هن کي اها اجازت نه ڏني
ته هوءَ زوال واري دور ۾ جيئري رهي
هوءَ پنهنجي ناز جي شدت ۾
اهو مڃي چڪي هئي ته
ڌرتي هن لاءِ تمام ننڍڙي هئي
انهي ڪري هن پنهنجو سوٽ ڪيس
تيار ڪيو ۽ وک وک ۾ ڏئي
بنا ڪنهن روح کي ٻڌائڻ
جي اوچتو هلي وئي
هوءَ جيڪا شاعريءَ سان
ڀريل ڪڪر هئي
۽ منهنجي نوٽ بڪن تي
مينهن بڻجي ويندي هئي
شراب،ماکي،جهرڪيون ۽ ڳاڙها ياقوت
هوءَ منهنجن احساسن کي چيريندي هئي
ٻيڙين جا سِڙهه ۽ پکين جي اڏار
چنبيلي جي خوشبو ۾ واسيل چنڊ
هن جي وڃڻ کانپوءِ اُڃ
جو دور شروع ٿيو
۽ پاڻي جو دور پڄاڻي تي پهتو
مون کي هميشه لڳندو هو
ته هوءَ هلي ويندي
هن جي اکين تي ساحلن جي
وڇوڙي جهڙا منظر هوندا هئا
هوءَ ائين ڇپر کڻندي هئي جيئن
هوائي جهازاڏام ڀريندا آهن
جڏهن کان هن سان منهنجي شادي ٿي هئي
آئون ڏسندو رهندو هئس
هن جي هيئنڊ بيگ ۾ پاسپورٽ
هوائي جهاز جون ٽڪيٽون
۽ انهن ملڪن جا ويزا جتي
هوءَ ڪڏهن نه وئي
جڏهن هن کان پڇندو هئس ته
پنهنجي هئينڊ بيگ ۾ اهي دستاويز
ڇو رکيا اٿئه
ته مُرڪي چوندي هئي ته منهنجي
انڊلٺ سان ملاقات رکيل آهي
پوءِ مون جڏهن هن جو هئينڊ بيگ ڏٺو
جيڪو ملبي هيٺيان دٻيل مليو
ته مون هن جو پاسپورٽ ڏٺو
هن جون ٽڪيٽون ۽ ويزا
مون کي پتو هو ته مون بلقيس سان نه پر
هڪ انڊلٺ سان شادي ڪئي آهي
جڏهن ڪا خوبصورت عورت مرندي آهي ته
ڌرتي پنهنجو توازن وڃائي ويهندي آهي
چنڊ سالن تائين سوڳ جو اعلان ڪندو آهي
۽ شاعري بيروزگار ٿي ويندي آهي
بلقيس الراوي
بلقيس الراوي بلقيس الراوي
آئون هن جي نالي جي ترنم
سان پيار ڪندو هئس
مون ڪڏهن به پنهنجو نالو
هن جي نالي سان انهي خوف ڪري نه
ڳنڍيو ته ڪٿي آئون ڍنڍ جو
اجرو پاڻي ميرو نه ڪري وجهان
يا ڪٿي آئون انهي نازنين جي
حُسن کي بگاڙي نه ڇڏيان
هن عورت جي نصيب ۾
ڊگهي ڄمار نه هئي
۽ نه وري هن وڏي ڄمار تائين
جيئڻ پئي چاهيو
هوءَ ته ميڻ بتين ۽ لالٽينن
جي مائٽياڻي هئي
هوءَ ته شاعريءَ جي پل جهڙي هئي
هن کي آخري سٽ کان
اڳ اڏامي وڃڻو هو
_____________________________
* بلقيس نزار قاباني جي گهرواريءَ جيڪا هڪ بم ڌماڪي ۾ مارجي وئي