پهرين ملاقات
جڏهن تون مون وٽ آئي هئين
هڪ خوبصورت نظم وانگر هلندي
اُس ۽ بهار تو سان هئا
منهنجي ميز تي پيل ڪاغذ
ساوا ٿي ويا هئا
۽ ڪافي جو پيالو
منهنجي پيئڻ کان پهرين
خالي ٿي ويو هو
تنهنجي ايندي ئي
ڀت جي تصوير تي ڊوڙندڙ گهوڙا
مونکي ڇڏي تو ڏانهن وڌيا هئا
مارچ جي پرهه ڦٽي جڏهن تون مون
سان ملڻ آئين
زمين ڏڪي پئي هئي ۽ هڪ چمڪندڙ
ستارو ڪٿي ڪِري پيو هو
ٻارن سمجهيو ته اهو ماکي
جو ڪيڪ آهي
عورتن سمجهيو ته اهو
هيري جو هار آهي
۽ مردن انهيءَ کي جنت
جي بشارت سمجهي
جڏهن تو بهار جو لباس لاٿو
۽ منهنجي سامهون ويهي رهين
هڪ پوپٽ جيان
پنهنجي گرميءَ جي موسم جي ڪپڙن
سان ڀريل صندوق سان
مونکي پڪ هئي ته
سمورا ٻار،عورتون ۽ مرد
صحيح سمجهن ٿا
تون ماکي جيان مٺي
هيري جهڙي نبار
۽ معجزي جهڙي حيران ڪندڙ آهين