(16) جادوءَ جو چوغو
تينگ نالي هڪ همراهه هن جابلو ماڻهوءَ وٽ پنهنجي بانس جي ڏنڊي مان ٺهيل دوربين سان گڏ پهتو ۽ پنهنجي دوربين جي تعريف ڪرڻ لڳو.
”هن دوربين مان پري جون شيون ويجهيون نظر اچن ٿيون“. هن جابلو ماڻهوءَ کي هر کائڻ جي ڪوشش ڪئي.
”مون کي ڀلا ٿوري دير ڏسڻ لاءِ ته ڏي“. جابلو ماڻهوءَ تينگ کي چيو.
”ههڙي دوربين جهڙي قيمتي شيءِ آئون توکي فقط تڏهن ڏيندس جڏهن تون مون کي پنهنجو اهو جادوءَ جو چوغو ڏيندين“. تينگ چيو.
نڪ ڊگهي جابلو ماڻهوءَ کي خبر ناهي ڇو ان دوربين اهڙو ته موهي رکيو جو پنهنجو چوغو تينگ جي حوالي ڪري دوربين حاصل ڪئي ۽ حيرت منجهان ان دوربين مان ڏسڻ لڳو. تينگ ته اهڙو خوش ٿيو جو ان ئي وقت ان چوغي کي پهري ٽپ ڏيندو گهر ڏي روانو ٿيو.
رستي تي هڪ هوٽل وٽان لنگهندي هن کي بک محسوس ٿي.
”هاڻ جڏهن مون سان هي جادوءَ جو چوغو آهي ته مون کي ڪنهن جو به فڪر نه ڪرڻ کپي“. تينگ سوچيو. واقعي هن کي هاڻ ڪهڙي پرواهه. هن کي جيئن وڻي تيئن ڪري سگهي ٿو. ڇو جو هن کي ڪير به ڏسي نٿي سگهيو. هو ڪنهن به دڪان يا هوٽل تي ڪا به شيءِ پئسا ڏيڻ بنا کڻي سگهيو ٿي جنهن لاءِ هن کي ڪو به ڪجهه چئي نٿي سگهيو جو هن ته سڀني کي ڏٺو پئي پر هي جادو جو چوغو پهرڻ ڪري کيس ڪير به ڏسي نٿي سگهيو. هوٽل جي ٻاهران ڪجهه ماڻهو چانورن جا گول بال کائي رهيا هئا. هي جپان جا خاص ڪيڪ ٿين جيڪي وڻ جي وڏن پنن تي رکي کاڌا وڃن ٿا. تينگ ان کاڌي جي ٽيبل اڳيان بيهي هڪ هڪ ڪري اهي بال ڳرڪائڻ لڳو. جادوءَ جي چوغي ڪري کيس ڪير به ڏسي نٿي سگهيو. هوٽل ۾ ويٺل همراهه جنهن جا هي چانورن جا ڪيڪ کائڻ لڳو وائڙو ٿي ويو ته هي ڇا ٿي رهيو آهي. ڪيڪ هڪ هڪ ٿي سندس پليٽ مان کڄي رهيا آهن ۽ جيسين هو اٿي تيسين تينگ ڪيڪ کائي گهر ڀڄي ويو.
جادوءَ جو چوغو هٿ ڪري تينگ هاڻ خوش هو. گهر پهچي هن زال کان مانيءَ جو به نه پڇيو ڇو ته رستي تان هو ڪيترن ئي هنڌن تان چوريءَ جا مال کائي چڪو هو ۽ هن کي ذري جي به بک نه هئي. هو سڌو پنهنجي ڪمري ۾ آيو ۽ چوغو پاسي تي رکي تڏي تي سمهي رهيو.
ٿوري دير بعد تينگ جي زال مانيءَ لاءِ تينگ کي سڏڻ آئي ته ڏسي ته هو گهاٽي ننڊ ۾ کونگهرا هڻي رهيو آهي.
”۽ هي وري ڇا؟“ سندس ڀر ۾ هڪ ميري کل جو چوغو ڏسي سندس زال کي حيرت ٿي. ڪنهن گدلي جانور جي کل هن صاف سٿري گهر ۾ خبر ناهي ڪير اڇلي ويو آهي. هن اهو سوچي نڪا ڪئي هم نڪا تم. کل کي کڻي گهر ۾ ٻرندڙ باهه ۾ ڦٽو ڪيو ته اها اتي ئي سڙي کپي وئي.
ننڊ مان اٿڻ بعد تينگ کي جڏهن کل نظر نه آئي ته هن گهڻيئي هاءِ گهوڙا ۽ منهن مٿو پٽيو پر سندس زال ٻڌايس ته هاڻ ڇا ٿو ٿي سگهي اها ته باهه ۾ سڙي ڦلهير ٿي وئي.
تينگ جلدي جلدي ڪري باهه وسائي پر جانور جي کل جو سندس چوغو ڪڏهوڪو سڙي راک ٿي ويو هو. هو افسوس مان ان ڦلهير کي کڻي هٿن سان مهٽڻ لڳو.
”هي وري ڇا؟“ هٿن کي مهٽيندي تينگ کان رڙ نڪري وئي. هن ڏٺو ته اهو ڦلهير هٿن کي لڳڻ سان هٿ نظرن کان غائب ٿي رهيا هئا.
”ڇا ته جادوءَ جي کل جو چوغو آهي. سڙي وڃڻ بعد به جادوءَ جا ڪمال ڏيکاري رهيو آهي“. تينگ سوچيو ۽ هاڻ هن ڪپڙا لاهي پنهنجي سڄي جسم کي ان ڦلهير سان مهٽيو ته هڪ دفعو هو وري ماڻهن جي نظرن کان غائب ٿي ويو. يعني هڪ دفعو هو وري جيڪي وڻي اهو ڪري سگهيو ٿي. تينگ چپ چاپ گهر مان نڪري بازار پهتو. هن کائڻ کان اڳ ڪجهه پيئڻ چاهيو. اهو سوچي هو شراب جي هڪ وڏي دڪان تي پهتو ۽ شراب جي رکيل اوچن پيپن مان هڪ جو ٻوچ کولي پيئڻ لڳو.
هونءَ ته بدن مٿان چوغو چڙهڻ ڪري هو لڪيل ئي رهيو ٿي پر هاڻ جسم تي ڦلهير لڳل هو ان ڪري جتان جتان ڦلهير لٿو ٿي ته اهو هنڌ ظاهر ٿي پيو ٿي. شراب پيئڻ مهل جيئن ئي تينگ جا چپ آلا ٿيا ۽ انهن مٿان ڦلهير لٿو ته اهي چپ ظاهر ٿي پيا ۽ دڪاندار سمجهي ويو ته سندس شراب ڪو لڪل ماڻهو پي رهيو آهي. دڪاندار وٺي دانهون ڪيون ۽ ٻين ماڻهن کي سڏيو. تينگ گهڻو ئي ڀڄڻ جي ڪئي پر چپن جي نظر اچڻ ڪري هر هڪ هن جي چوڌاري ڦري ويو. بلڪه ان ڀڄ ڀڄان ۽ پاڻ بچائڻ جي چڪر ۾ اهڙو ته ساڻو ٿي پيو جو سڄي بدن تان پگهر ٽمڻ لڳس. ۽ جيئن ئي پگهر ٽمڻ شروع ٿيو ته سندس بدن تي لڳل ڦلهير ڌوپجڻ لڳو ۽ هي اگهاڙو ئي اگهاڙو ظاهر ٿي پيو. پوءِ ته سڀ دڪاندار سمجهي ويا ته ڪالهه کان سندن دڪانن تان جيڪي شيون غائب ٿي رهيون هيون انهن کي کڻڻ وارو ٺڳ هي تينگ آهي. ۽ پوءِ ته سڀ هن کي مڪن ۽ ٺونئشن سان ورائي ويا ۽ جيترو مفت جو مال کاڌو هئائين ان کان وڌيڪ مار کاڌائين ۽ آئندي اهڙين لچاين جا ڪم ڪرڻ کان توبنهه ڪري ٻين ماڻهن وانگر محنت ۽ پورهيو ڪرڻ لڳو.
***