(24) ميڻ بتي کائڻ
”ڪهڙي قسم جي هئي؟“ سندس دوست پڇيو، ”مٺي هئي کاري هئي، چانورن جي ٺهيل هئي يا ڪنهن ٻي شيءِ جي؟“
”هئي ته خبر ناهي ڇا جي ٺهيل پر واهه جي مزيدار هئي ان جي وچ ۾ سوراخ به هو ۽ اڇي رنگ جي هئي. ڪڏهن شهر وڃين ته ضرور کائجانءِ“.
”ضرور ضرور“. دوست چيو.
۽ پوءِ ڪجهه ڏينهن بعد هن کي به ڪم سانگي شهر وڃڻو پيو. هن کي اها شيءِ ياد هئي جيڪا سندس دوست کائي آيو هو ۽ تمام گهڻيون تعريفون پئي ڪيائين. ان ڪري شهر جا ڪم لاهي هو ان اڇي رنگ جي شيءِ جي ڳولا ۾ نڪري پيو جيڪا ڪلفيءَ جيڏي ڊگهي هئي.
دراصل هن جو دوست ”چيڪووا“ کائي آيو هو. جپان ۾ شهر جا ماڻهو مڇيءَ جون ڪيتريون ئي شيون ٺاهي کائين ٿا. هي مڇيءَ جو هڪ قسم جو رول هو جيڪو وڏي مڇيءَ مان رومال جيڏا ٽڪر ڪپي گول رول ٺاهبو آهي. ان جو وچ خالي ڇڏيندا آهن ۽ ان کي چيڪووا سڏين. پر هن کي اهو نالو ياد نه رهيو ان ڪري هو رڳو پارپتا ڏيندو رهيو ته ههڙي رنگ جي ۽ هيڏي ٿئي ٿي. ان چڪر ۾ سندس دوست کي ڳولي ڳولي جيڪا شيءِ ملي سا ميڻ بتي هئي. ظاهر آهي ميڻ بتي (شمع) اڇي هئي ۽ اوتري ئي ڊگهي هئي جيتري هن کي پهرين کائي آيل دوست ٻڌائي هئي.
هن يڪدم دڪاندار کان ٽي چار ميڻ بتيون ورتيون ۽ هڪڙي ڪنڊ پاسي ۾ ويهي هڪ ٻئي پويان کائڻ لڳو پر مزو نه آيس.
”هيءَ اهڙي ته مزيدار شيءِ ناهي جهڙي منهنجي دوست تعريف ٿي ڪئي“. هن سوچيو.
بهرحال پئسا خرچ ڪيا هئائين سو آت ڏئي ڏئي زوريءَ سڀ کائي پيٽ حوالي ڪيائين جيتوڻيڪ مزو صفا نه آيس.
واپس ڳوٺ موٽڻ تي پنهنجي دوست سان شهر جون ٻيون خبرون ڪري آخر ۾ ان شيءِ جو ٻڌايائينس.
”يار مون کي ته اها بلڪل پسند نه آئي. بنهه بيڪار هئي خبر ناهي تو ڪيئن کاڌي“.
”نه يار بيڪار ته نه آهي تمام لذيذ ٿئي ٿو. ڀلا اڇي رنگ جي ڊگهي هئي؟“ دوست پڇيس.
”ها بلڪل اهڙي جهڙي تو ٻڌائي هئي. آئون ڪو بيوقوف آهيان ڇا جو پارپتا وساري وڃان. ها بس رڳو هڪ ڳالهه هئي ته هن جي وچ ۾ سوراخ هجڻ بدران اڇي رنگ جو ڌاڳو هو“. هن ٻڌايو.
”پوءِ ته يار لڳي ٿو تون ڪا ٻي شيءِ کائي آيو آهين“.
۽ پوءِ هن کان وڌيڪ پڇڻ لڳو ته اها ڪهڙي قسم جي شيءِ هو کائي آيو آهي.
ان شيءِ جا ڪجهه اهڃاڻ ڏيڻ بعد سندس دوست کان رڙ نڪري وئي.
”اڙي نڀاڳا اها ته تون ”رو سوڪو“ کائين آيو آهين“.
(جپانيءَ ۾ ميڻ بتيءَ کي روسوڪو (Rousoku) سڏين).
اهو ٻڌي هن کان ڇرڪ نڪري ويو.
”پوءِ ڀلا هاڻ ڇا ٿيندو؟“ هن ڊڄندي پڇيو.
”هاڻ اجهو ته تنهنجي پيٽ ۾ باهه لڳي“. دوست چيس.
”بس پوءِ ته آئون هينئر ئي پاڻ کي ٿو وڃي پاڻيءَ ۾ ڇڏيان“
۽ اهو چئي هن کڻي گهر اڳيان ٺهيل حوض ۾ ٽپ ڏنو ۽ پاڻي پيئڻ سان گڏ وڏيون وڏيون گرڙيون ڪرڻ لڳو ته جيئن باهه لڳي وڃي ته چوڌاري پاڻي ئي پاڻي ته هجي.
***