ڪيڏيون تنهنجون سهڻيون اکيون،
ماٺيون ماٺيون گهريون اکيون.
مون ڏي اهڙو گهور نه جانا،
روڪ هي پنهنجون تکيون اکيون.
ڪئن کڻان مان توڏي پنهنجون،
بي رنگ منهنجون موڳيون اکيون.
ڪئن ڇڏايان آهن اهڙيون،
منهنجون تو ۾ ڦاٿيون اکيون.
اڄُ ڇو سُرمي بدران ڳوڙها،
ڪاٿي تنهنجون ڏکيون اکيون.
صابر جون ۽ هن جون آهن،
مرڪي مرڪي ٻکيون اکيون.
*