چار گهڙيون هي زندگاني آ،
توته سوچيو اڃا نه جاني آ.
حُسن جي جنهن تميذ سيکاري،
عشق جي سا ته مهرباني آ.
پيار کي ئي بقا ٿي حاصل آ،
باقي دنيا سموري فاني آ.
توسان جڏهين اکيون اڙيون منهنجون،
خاڪ ٿي منهنجي وئي ته خاني آ.
تنهنجي سامهون گهڙي جا گذري ٿي،
مون لئه صابر وڏي سُهاني آ.
*