حسن آ، ڪائنات جو اوڀر،
ڪنهن ته لاريب ذات جو اوڀر.
تنهنجي هڪڙي مرڪ تان گهوريم،
پنهنجي پوري ته ڏات جو اوڀر،
ڪونه اڀريو، نه اڀرندو شايد،
درد کان ڪو نجات جو اوڀر.
ساري جڳ کي مليو صبح وارو،
مونکي مليو آ، رات جو اوڀر.
ڪونه ٿيندو غُروب هي صابر،
دل مان ساجن جي تات جو اوڀر.
*