نه ڪا جيت پنهنجي، نه ئي هار پنهنجي،
حياتي هي ٻاڙي رهي يار پنهنجي.
اُٿي گهوٽ پنهنجي نشو ڀي ٿئي ڪو،
نه هيڻائي ڪنهن کي تون ڏيکار پنهنجي.
حياتيءَ جو سورج لهڻ کي پُڳو آ،
مڃيو ڪونه ڪڏهين ڪو سرڪار پنهنجي.
سڀاڻي اسان کي هتي ڪونه ڏسندين،
سڀاڻي تياري آ، ٻئي پار پنهنجي.
اسان جو فقيري ٿي مسلڪ اي صابر،
اسان ڀي رکون ٿا دنيا ڌار پنهنجي.
*