9. نه، بابا، نه !
“نه بابا، منهنجي وس جي ڳالهه ناهي.مان ته سڀاڻي کان وٺي ڪامپيوٽر ڪلاس تي ڪونه هلندس”
“ڇو ،توکي ڇا ٿيو آهي؟هيءُ ته ڪامپيوٽر جو زمانو آهي.انٽر نيٽ جي جيتري ساراهه ڪجي ٿوري آهي.e.mail ذريعي اسين اک ڇنڀ ۾ دنيا جي ڪهڙي به ڪُنڊ ۾ پهچي سگهون ٿا.”
“نه ڀائي ،مون کي ڊپ ٿو لڳي.”
“ڊپ ڇا جو.”
“هڪرو ته ڪوئو گهڙي گهڙي پيو ترڪي وڃي”
“ڇا پيو چوين ؟ڪوئو؟”
اڙي مائوس ٻيو وري ڇا؟
دوست کلڻ ٿو لڳي”تون به حد ٿو ڪرين”
“پهريون ته ترڪندو ئي ،جيسين تنهنجي قابوءَ ۾ اچي.مون سان به ائين ٿيندوهو.سڀني سان ايئن ٿيندو آهي بس نه!”
“نه نه مون کي پسند ناهي.الائي ڪهڙا حڪم پيا اچن.اندران اندران.”هي ڪر ،هي نه ڪر ،دٻاءِ ،هڪ دفعو دٻاءِ ٻه دفعا دٻاءِ ۽ مان هلان حڪم جي تعميل ڪندو.واهه واهه الائي سمجهي ڇا تو پاڻ کي”
“ڪير ڀائي ڪير!”
“ڪڏهن غلطي ٿي وڃي ته مان پيو منجهان.ٻيو هٻڪان هٽڪان ۽ شرمسار ٿيان”
“چوين ڇا پيو؟ڪنهن سان شرمسار ٿين”
“اڙي هو جيڪو اندر ويٺو آهي!”
“ڪير اندر ويٺو آهي”
“اڙي هو جيڪو حڪم پيو ڏئي اندران ئي اندران ان لکت ۾ ۽ مان پيو نهاريان هيڏانهن هوڏانهن ۽ هن کي ڳولهيان؟”
“مون کي تنهنجي ڳالهه سمجهه ۾ نٿي اچي.”
“سچي ڳالهه ٻڌايانءِ دوست ،شايد مون ۾ ئي ڪا ڪمي آهي.مان ڪامپيوٽر تي ويهان ته مون کي ڪنهن جي موجودگيءَ جو احساس ٿئي ٿو ڄڻ ته ڪو مون کي ڏسي رهيو آهي.پرکي رهيو آهي،جاچي رهيو آهي ۽ ڪري رهيو آهي ٽيڪا ٽپڻي! گهڙي چوي ته اِررڪئي آهي! اها به ڪا ڳالهه ٿي! مون کي نٿو وڻي.”
“اڙي اها ته رڳو مشين آهي اليڪٽرانڪس مشين”
“پر مشين کي ڪيئن ٿي خبر پوي ۽ منهنجيون غلطيون پيو جهٽي!”
“توسان ته ڳالهائڻ ئي اجايو آهي.”
“هي ته ڪو خُدا آهي جو نظر نٿو اچي.پوءِ به اسان کان ڪم پيو ڪرائي.”
“ڏاڍيون عجيب ڳالهيون پيو ڪرين!‘ ڪامپيوٽر يگ ۾ رهڻو اٿيئي ته ڪلاس ۾ ته وڃڻو ئي پوندءِ”
“نه بابا، نه “
تون ته پٿر يگ ۾ رهڻ جي لائق آهين!”
“ائين ئي سهين”